Bitwa pod Brańskiem
 Pamiątkowy głaz na uroczysku Kumat | |||
| Czas |
1264 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Wynik |
Zwycięstwo sił polskich | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
Położenie na mapie świata  | |||
| 52°45′N 22°50′E/52,750000 22,833333 | |||
Bitwa pod Brańskiem – bitwa stoczona 23 czerwca 1264 pomiędzy Jaćwingami a wojskami polskimi w czasie wyprawy odwetowej księcia Bolesława V Wstydliwego[1].
Na początku 1264 Jaćwingowie najechali ziemię sandomierską, docierając aż pod Tarczek w Górach Świętokrzyskich, dokonując poważnych spustoszeń. W odwecie książę krakowski Bolesław Wstydliwy zorganizował wyprawę przeciwko Jaćwingom, której celem było powstrzymanie niszczycielskich najazdów oraz szerzenie religii chrześcijańskiej[2]. Dobrze zorganizowana armia polska dotarła do Brańska, gdzie prawdopodobnie starła się z Jaćwingami dowodzonymi przez wodza Komata (Kumata)[1]. Plemię poniosło klęskę, a sam Komat poległ. Według legendy dla Komata usypano kurhan, a domniemane miejsce bitwy zwane jest Kumatowym Uroczyskiem.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Piotr Bunar, Stanisław A. Sroka: Słownik wojen, bitew i potyczek w średniowiecznej Polsce. Kraków: Universitas, 2004, s. 51. ISBN 83-242-0397-4.
- ↑ Marcin Spórna, Piotr Wierzbicki, Słownik władców Polski i pretendentów do tronu polskiego. Kraków 2003, s. 71.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Piotr Bunar, Stanisław A. Sroka, Słownik wojen, bitew i potyczek w średniowiecznej Polsce, 2004.