Bitwa pod Palembang
2°59′27″S 104°45′23″E/-2,990833 104,756389| II wojna światowa, wojna na Pacyfiku | |||
 Japońscy spadochroniarze podczas bitwy pod Palembang 14 lutego 1942 | |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Przyczyna |
potrzeba zajęcia złóż ropy naftowej znajdujących się w okolicy Palembang | ||
| Wynik |
zwycięstwo Japonii | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Indonezji  | |||
| 2°59′27″S 104°45′23″E/-2,990833 104,756389
| |||
Bitwa pod Palembang – bitwa stoczona od 14 do 15 lutego 1942 roku podczas kampanii w Holenderskich Indiach Wschodnich w czasie II wojny światowej. Toczyła się ona w pobliżu Palembang na wyspie Sumatra pomiędzy wojskami japońskimi a oddziałami ABDA. Głównym celem Japończyków było przejęcie złóż ropy naftowej przed zniszczeniem ich przez siły alianckie[1].
Siły[edytuj | edytuj kod]
Siły alianckie[edytuj | edytuj kod]
W styczniu 1942 z powodu niebezpieczeństwa ze strony japońskiej, jednostki RAF i RAAF skoncentrowały się na wyspie Sumatra znajdującej się w Holenderskich Indiach Wschodnich. Przydzielono je do lotnisk położonych niedaleko Palembang, a mianowicie: P1, które znajdowało się około 12 kilometrów od miasta, i znacznie bardziej ukryte P2 znajdujące się w Prabumulih[2]. Na tych lotniskach od początku lutego stacjonowała 225 Grupa Bombowa RAF, która dotarła do Palembang z Bliskiego Wschodu i Egiptu, i 226 Grupa Myśliwska RAF, która została przetransportowana na Sumatrę przez lotniskowiec HMS Indomitable[2][1]. W angielskich jednostkach RAF służyło wielu australijskich pilotów. Ogólnie wojska lotnicze aliantów liczyły około 35 Lockheed Hudsonów, 40 Bristol Blenheimów, 30 Hawker Hurricane’ów i 30 Curtiss Hawków. Alianckie wojska lądowe składały się z około 2 tys. żołnierzy Królewskiej Armii Indii Holenderskich (KNIL), którzy posiadali dwa samochody pancerne i osiem dział polowych Stuk van 7 veld oraz z 6 Pułku Artylerii Przeciwlotniczej ciężkiej, który na stanie miał trzy armaty przeciwlotnicze 3,7-calowe i sześć armat przeciwlotniczych Bofors 40 mm[1].
Siły japońskie[edytuj | edytuj kod]
Do ataku z powietrza wyznaczono 330 japońskich spadochroniarzy z 2 Pułku Spadochronowego, którzy mieli zostać zrzuceni w kilku miejscach. Towarzyszyło im około 90 myśliwców, które miały wspomagać desant. Oprócz ataku spadochronowego Japończycy zorganizowali również desant morski. W skład niego wchodził 229 Pułk Piechoty oraz jeden batalion 230 Pułku Piechoty. Japońskie jednostki miały być dostarczone przez dwadzieścia dwa okręty transportowe, które były eskortowane przez kilkadziesiąt wojskowych okrętów[1].
Przebieg bitwy[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze starcia miały miejsce już 6 lutego, kiedy to samoloty japońskie zbombardowały lotnisko P1. Doszło wtedy do starć w powietrzu, podczas których Japończycy zestrzelili cztery alianckie Hurricane’y i uszkodzili dwa kolejne[3]. 14 lutego, jeszcze przed główną bitwą, alianckie lotnictwo zaatakowało kierujący się w stronę Palembang konwój japoński. Udało się wtedy zatopić statek transportowy Otawa Maru[1].
14 lutego o godzinie 11:26 pierwsza grupa spadochroniarzy wyskoczyła z samolotów w celu wylądowania w strefie zrzutu, jaką było P1. Cztery minuty później następna grupa wyskoczyła nad rafineriami ropy naftowej. Chwilę potem zrzucono rzut i rozpoczęto niskie ostrzeliwanie celów naziemnych. Rozpoczęły się również pierwsze walki powietrzne. 180 spadochroniarzy, którzy mieli wylądować na P1, ostatecznie wylądowało 3 km na południowy wschód od lotniska. Dodatkowymi problemami były gęsta roślinność, która utrudniała przemieszczanie, oraz zrzuty, które w dużej ilości wylądowały w niedostępnych miejscach. Przez te przeszkody większość spadochroniarzy była uzbrojona tylko w pistolety i granaty ręczne. Wieczorem pierwsi żołnierze z tej grupy dotarli do lotniska, nie napotykając wojsk alianckich. 60 spadochroniarzy z innej grupy po konfrontacjach z wrogiem również doszło do lotniska[3]. P1 zostało opuszczone przez aliantów. Grupa, która została przydzielona do zajęcia rafinerii, zajęła ją, rozminowała i zabezpieczyła część złoża[4]. Niezabezpieczona część została trafiona przez pocisk artyleryjski, przez co się podpaliła. Spadochroniarze zostali niedługo po tym wyparci z rafinerii[1][4]. Przez panujący chaos duża część Japończyków nie dotarła w wyznaczone cele, a jeżeli już, często byli pozbawieni broni ze zrzutu. Następnego dnia po ponownym jej zajęciu przez atakujących w rafinerii około godziny 6:00 został wysadzony aliancki ładunek czasowy, który zniszczył 80% złoża[2]. W tym samym czasie większość spadochroniarzy pierwszej grupy doszła do P1. Przeznaczeni do tego żołnierze japońscy doszli do Palembang i zajęli je. Wieczorem do miasta dotarł japoński konwój, który przejął od spadochroniarzy miasto[1]. Ostatecznie wojska alianckie wycofały się z południowej Sumatry 16 lutego[1][2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h The Battle for Palembang [online], warfare.gq [dostęp 2023-06-21].
- ↑ a b c d Battle of Palembang | Operations & Codenames of WWII [online], codenames.info [dostęp 2023-06-21].
- ↑ a b The Pacific War Online Encyclopedia: Palembang [online], pwencycl.kgbudge.com [dostęp 2023-06-21].
- ↑ a b Paratroops at Pladjoe [online], www.far-eastern-heroes.org.uk [dostęp 2023-06-21].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- P.C. Boer, R Enthoven: The Battle for Palembang 14-15 February 1942. An invasion which almost became a disaster for the Japanese if not for the panic with and bad decisions made by a few involved commanding officers. Amsterdam: Batavian Lion International, 2022. ISBN 978-90-6707-737-8.
- Gordon Rottman, A Takizawa: Japanese Paratroop Forces of World War II. Londyn: Osprey Publishing, 2005. ISBN 1-84176-903-7.