Black Hornet Nano
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Dane techniczne | |
| Wymiary | |
| Średnica wirnika |
120 mm |
| Masa | |
| Własna |
16 g |
| Osiągi | |
| Pułap praktyczny |
10–30 m |
| Zasięg |
1000 m |
| Długotrwałość lotu |
30 min |
| Dane operacyjne | |
Black Hornet Nano (PD-100) – minaturowy, bezzałogowy śmigłowiec rozpoznawczy (UAV - unmanned aerial vehicle ang. Bezzałogowy Aparat Latający) zaprojektowany i wyprodukowany przez norweską firmę Prox Dynamics.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Prace nad bezzałogowym, miniaturowym aparatem latającym rozpoczęły się w kwietniu 2008 roku. Prowadziła je norweska firma będąca partnerem brytyjskiej Marlborough Communications. System otrzymał oznaczenie PD-100 Personal Reconnaissance System. Miniaturowy śmigłowiec o wymiarach 10 x 2,5 cm i masie 16 gramów wyposażony jest w kamerę przekazującą obraz w czasie rzeczywistym lub zdjęcia wysokiej rozdzielczości. Może lecieć autonomicznie, po wcześniej zaprogramowanej trasie z wykorzystaniem danych GPS lub być sterowany podczas lotu przez operatora z ziemi. Na początku 2012 roku rozpoczęto seryjną produkcję aparatów. W tym samym roku Black Hornet Nano, bo takie oznaczenie otrzymał w brytyjskiej armii, znalazł się na wyposażeniu żołnierzy Brigade Reconnaissance Force z Camp Bastion w Afganistanie. Całość systemu, aparat wraz z naziemnym oporządzeniem, niewielkim joystickiem do ręcznego sterowania i monitorem, na którym wyświetlany jest obraz z kamery waży mniej niż 1 kilogram. Nano napędzany jest elektrycznym silnikiem zasilanym baterią[1].
Do 2019 roku, obok brytyjskich sił zbrojnych, aparat wszedł na uzbrojenie Bundeswehry, US Army, Australian Army, Norweskich Sił Zbrojnych, Francuskich Sił Zbrojnych - aparaty znalazły się na uzbrojeniu regularnych oddziałów oraz francuskich sił specjalnych[2], Hiszpańskich i indyjskich National Security Guard. W grudniu 2018 roku ogłoszony został przetarg na dostawę miniaturowych (nano) aparatów rozpoznawczych dla Jednostki Wojskowej Komandosów z Lublińca. Przetarg wygrała firma UMO Sp. z o.o., która zaoferowała PD-100 Black Hornet 3. Umowa zakupu podpisana została 13 maja 2019 roku. Przewiduje ona dostawę 40 kompletnych zestawów do 30 listopada 2019 roku. W skład zestawu wchodzi zasobnik z dwoma aparatami, kontroler lotu oraz ekran do odbioru transmitowanego obrazu. Wersja Black Hornet 3 waży 33 gramy i ma zasięg rzędu 2000 metrów. Aparat może poruszać się z prędkością do 21,5 km/h. Baterie aparatu umożliwiają mu 25 minutowy lot. Hornet 3, wyposażony jest w wymienne kamery optoelektroniczną, umożliwiającą transmisję obrazu o rozdzielczości 640x480 pikseli i robienia zdjęć o rozdzielczości 1600x1200 pikseli. Druga, termowizyjna kamera umożliwia wykonywanie zdjęć i transmisje obrazu o rozdzielczości 160x120 pikseli[3][4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nowe brytyjskie BSL, „Raport”, nr 3 (2013), s. 67, ISSN 1429-270x
- ↑ Tomasz Kwasek, Lotnictwo wojsk lądowych Francji. Nowe śmigłowce w ustalonej strukturze organizacyjnej, „Lotnictwo”, nr 2 (2020), s. 36-45, ISSN 1732-5323
- ↑ Bezzałogowce klasy nano dla JW komandosów, "Nowa Technika Wojskowa", nr 6 (2019), s. 6, ISSN 1230-1655
- ↑ Drony klasy nano dla JWK, „Lotnictwo”, nr 6 (2019), s. 4, ISSN 1732-5323