Bodoni

Bodoni – krój pisma zaprojektowany przez Giambattistę Bodoniego ok. 1780 roku w Parmie^[1]. Bodoni jest pismem szeryfowym, klasyfikowanym jako antykwa klasycystyczna. Obok kroju Didot uznawany za najbardziej charakterystyczne pismo drukarskie epoki klasycyzmu. W późniejszych epokach często kopiowany i stosowany w całej Europie i Stanach Zjednoczonych^[2]. Obecnie Bodoni jest jednym z najbardziej rozpowszechnionych krojów pism, używanym m.in. w nagłówkach gazet^[3], np. magazynu „Vogue”^[4].

Historia

Giambattista Bodoni, początkowo zatrudniony jako kierownik drukarni książęcej w Parmie, od roku 1791 był właścicielem oficyny. Wypracował nowe kroje antykwy (w tym nazwanej jego nazwiskiem), czcionki greckiej i orientalnej. Wszystkie umieścił we wzorniku pism pt. Manuale tipografico, wydanym po śmierci autora, w 1818 roku, przez jego żonę^[5]. Kunszt drukarski Bodoni doprowadził do perfekcji dzięki odpowiednim proporcjom, symetrii i kształtowi pism^[6]. Oryginalne stemple Bodoniego przechowuje Museo Bodoniano w Parmie^[7].

Charakterystyka

Krój Bodoni posiada wszystkie typowe cechy antykwy klasycystycznej^[8]. Charakteryzuje się znacznym kontrastem pomiędzy pionowymi a poziomymi kreskami tworzącymi litery, ściętymi szeryfami włosowymi, pionowymi osiami w zaokrągleniach liter i małą aperturą^[9]^[10].

Według systemu klasyfikacji krojów pisma stworzonego przez Aleksandra Lawsona należy do krojów typu Modern^[4], natomiast według systemu klasyfikacji Vox – do krojów typu Didone^[11].

Przypisy

↑ Bodoni, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2019-02-07] .
↑ Tomaszewski 1996 ↓, s. 52.
↑ Antykwa. [w:] ENCENC. Polskie Encyklopedie Humanistyczne [on-line]. [dostęp 2019-02-07].
↑ ^a ^b Ambrose i Harris 2006 ↓, s. 167.
↑ Tomaszewski 1996 ↓, s. 54.
↑ Bieńkowska i Chamerska 1987 ↓, s. 200.
↑ Bringhurst 2013 ↓, s. 372.
↑ Tomaszewski 1996 ↓, s. 27.
↑ Tomaszewski 1996 ↓, s. 26.
↑ Bringhurst 2013 ↓, s. 238.
↑ Ambrose i Harris 2006 ↓, s. 105.

Bibliografia

Barbara Bieńkowska, Halina Chamerska: Zarys dziejów książki. Warszawa: 1987.
Robert Bringhurst: Elementarz stylu w typografii. Kraków: 2013.
Andrzej Tomaszewski: Leksykon pism drukarskich. Warszawa: 1996.
Gavin Ambrose, Paul Harris: Typografia. Warszawa: 2006.

[1] Bodoni, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2019-02-07] .

[CITEREFTomaszewski199652-2] Tomaszewski 1996 ↓, s. 52.

[3] Antykwa. [w:] ENCENC. Polskie Encyklopedie Humanistyczne [on-line]. [dostęp 2019-02-07].

[CITEREFAmbroseHarris2006167-4] Ambrose i Harris 2006 ↓, s. 167.

[CITEREFTomaszewski199654-5] Tomaszewski 1996 ↓, s. 54.

[CITEREFBieńkowskaChamerska1987200-6] Bieńkowska i Chamerska 1987 ↓, s. 200.

[CITEREFBringhurst2013372-7] Bringhurst 2013 ↓, s. 372.

[CITEREFTomaszewski199627-8] Tomaszewski 1996 ↓, s. 27.

[CITEREFTomaszewski199626-9] Tomaszewski 1996 ↓, s. 26.

[CITEREFBringhurst2013238-10] Bringhurst 2013 ↓, s. 238.

[CITEREFAmbroseHarris2006105-11] Ambrose i Harris 2006 ↓, s. 105.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]