Bogumił Szuba (konstruktor)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bogumił Szuba
Data i miejsce urodzenia

31 stycznia 1925
Brzozów

Data i miejsce śmierci

20 lipca 1989
Bielsko-Biała

Zawód, zajęcie

inżynier

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”

Bogumił Czesław Szuba (ur. 31 stycznia 1925 w Brzozowie, zm. 20 lipca 1989 w Bielsku-Białej) – polski inżynier, konstruktor szybowcowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Władysława i Cecylii z Gadomskich. Maturę uzyskał w liceum w Brzozowie[1]. Od września 1945 studiował na Wydziale Mechanicznym Politechniki Śląskiej w Gliwicach, następnie przeniósł się na Akademię Górniczo-Hutniczą w Krakowie. W 1951 ukończył studia i rozpoczął pracę w Centralnym Biurze Aparatury Chemicznej i Urządzeń Chemicznych „Koksoprojekt” w Krakowie[2].

Od maja 1955 rozpoczął pracę w Szybowcowym Zakładzie Doświadczalnym w Bielsku-Białej jako starszy konstruktor. Był kierownikiem zespołów konstrukcyjnych opracowujących szybowce wyczynowe SZD-19 Zefir, Zefir 2, SZD-29 Zefir 3 i SZD-31 Zefir 4[3][4]. W szybowcu SZD-19 Zefir jego konstrukcji po raz pierwszy zastosowano nowość na skalę światową - leżącą pozycję pilota[5]. W 1956 roku przeszedł praktyczny kurs szybowcowy[6].

Od 1969 był szefem Biura Konstrukcyjnego a następnie Wydziału Badawczo-Rozwojowego SZD i pracował nad konstruowaniem szybowców laminatowych[7]. W latach 1976-1978 i 1983-1987 zajmował stanowisko głównego konstruktora[8], w 1982 roku pod jego kierownictwem skonstruowano szybowiec SZD-48-3 Jantar Standard 3[9].

Był przedstawicielem Polski na kongresach OSTIV w Kolonii, Vršac oraz w Cannes[1].

Zmarł 20 lipca 1989 w Bielsku-Białej, został pochowany na cmentarzu katolickim przy ul. Grunwaldzkiej[9].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Szuba Bogumił Czesław. www.samolotypolskie.pl. [dostęp 2019-04-26]. (pol.).
  2. Glass, Murawski 2012 ↓, s. 91.
  3. Błasik, Glass, Madeyski 1965 ↓, s. 108, 130.
  4. Babiejczuk, Grzegorzewski 1974 ↓, s. 125.
  5. Skarbiński 2015 ↓, s. 174.
  6. Skarbiński 2015 ↓, s. 408.
  7. Skarbiński 2015 ↓, s. 209.
  8. Skarbiński 2015 ↓, s. 225.
  9. a b Glass, Murawski 2012 ↓, s. 176.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]