Przejdź do zawartości

Bolesław Oskierka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bolesław Oskierka
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1822
Wodowicze

Data i miejsce śmierci

30 grudnia 1896
Warszawa

Faksymile
Multimedia w Wikimedia Commons

Bolesław Oskierka herbu Murdelio (ur. 1822 w Wodowiczach, zm. 30 grudnia 1896 w Warszawie) – komisarz powiatu mińskiego w powstaniu styczniowym, polski działacz narodowy i społeczny, ziemianin, zesłaniec.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Bolesław Oskierka urodził się w 1822 roku w Wodowiczach w powiecie mozyrskim w guberni mińskiej. Syn marszałka mozyrskiego Pawła Oskierki herbu Murdelio i Franciszki z Jeleńskich[1][2]. Ukończył Instytut Szlachecki w Wilnie. Studiował na uniwersytecie w Dorpacie tam też był tymczasowo aresztowany za udział w spisku Karola Hildebrandta. Ożenił się ze swoją siostrzenicą Marią Mikuliczówną i osiadł w majątku Jaczonka[3] w powiecie mińskim[2].

W 1862 roku został wybrany na marszałka powiatu mińskiego. Włączył się w działalność konspiracyjną w guberni mińskiej. Popierał uwłaszczenie chłopów. W czasie powstania styczniowego mianowany został komisarzem powiatu mińskiego[2][4]. Działał w organizacji powstańczej. Aresztowany przez władze carskie w 1864 r. Rok spędził w więzieniu Bernardyńskim w Mińsku. Podczas przesłuchań nie wydał swoich współtowarzyszy z powstania. Został skazany na karę śmierci, którą później zamieniono na dwadzieścia lat katorgi[2]. Majątek Jaczonka został skonfiskowany[3][5]. Wysłany 30 sierpnia 1865 roku na katorgę do Usołu, karę odbywał w warzelni soli. Po kilku latach został przeniesiony do Tobolska. W 1875 roku na mocy manifestu cara zamieszkał w Warszawie[2]. Miał syna Wacława. Zmarł 30 grudnia 1896 w Warszawie, tam też pochowany na cmentarzu powązkowskim[1][6][7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Marek Minakowski, Bolesław Oskierka h. Murdelio [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2018-10-29].
  2. ↑ a b c d e Jakub Gieysztor, Pamiętniki Jakóba Gieysztora z lat 1857–1865, t. 1, Wilno: nakł. Tow. Udz. „Kurjer Litewski”, 1913, s. 254,404.
  3. ↑ a b Edward Maliszewski, Przewodnik po Gubernii Mińskiej, Warszawa: Wydawnictwo Straży Kresowej, 1919, s. 12, Cytat: Jaczonka.
  4. ↑ Apolinary Świętorzecki, Ze wspomnień wygnańca, Zofia Kowalewska, Wilno: J.Zawadzki, 1912, s. 54.
  5. ↑ Marcin Niewalda, Oskierko – właściciele ziemscy o tym nazwisku [online], genealogia.okiem.pl [dostęp 2018-10-29].
  6. ↑ Inwentaryzacja konserwatorska nagrobków cmentarza powązkowskiego [online] [dostęp 2018-10-29] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-29].
  7. ↑ Tygodnik Ilustrowany,R.38, Wyd.Józef Unger, Warszawa, 9 stycznia 1897, s. 38 [dostęp 2018-10-29].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Stanisław Łaniec, Litwa i Białoruś w dobie konspiracji i powstania zbrojnego: 1861-1864, Olsztyn 2002,Ośrodek Badań Nauk. im. Wojciecha Kętrzyńskiego.
  • Jakób Gieysztor, Pamiętniki Jakóba Gieysztora z lat 1857–1865. T. 1 i T.2, Wilno 1913, nakł. Tow. Udz. „Kurjer Litewski”
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bolesław_Oskierka&oldid=74691250”