Bristol Brabazon
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ |
samolot pasażerski dalekiego zasięgu |
| Konstrukcja |
dolnopłat o konstrukcji metalowej |
| Załoga |
6 – 12 |
| Historia | |
| Data oblotu |
4 września 1949 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
8 silników gwiazdowych Bristol Centaurus XX |
| Moc |
2650 KM (1977 kW) (każdy) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
70 m |
| Długość |
54 m |
| Wysokość |
15 m |
| Powierzchnia nośna |
494 m² |
| Masa | |
| Własna |
65 820 kg |
| Startowa |
290 000 kg (maksymalna) |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
482 km/h |
| Prędkość przelotowa |
402 km/h |
| Pułap |
7600 m |
| Zasięg |
8850 km |
| Dane operacyjne | |
| Liczba miejsc | |
| 100 | |
| Użytkownicy | |
 Wielka Brytania
| |
Bristol Typ 167 Brabazon – brytyjski samolot pasażerski dalekiego zasięgu z okresu po II wojnie światowej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pod koniec grudnia 1942 roku w Wielkiej Brytanii utworzono specjalny komitet od nazwiska przewodniczącego zwanego Komitetem Brabazon, którego zadaniem było opracowanie założeń i wytycznych dla cywilnego transportu lotniczego po zakończeniu wojny na terenie Imperium brytyjskiego oraz uniezależnienia go od dostaw amerykańskich. Swoje założenia komitet ogłosił w 1944 roku ustalając, że do dalszego rozwoju lotnictwa cywilnego potrzebne będą samoloty pięciu typów, jako typ I określono samolot pasażerski dalekiego zasięgu, zdolny przewieźć 100 pasażerów na trasie Londyn – Nowy Jork bez lądowania.
Na podstawie rekomendacji komitetu w wytwórni Bristol Aeroplane Company rozpoczęto prace nad budową samolotu pasażerskiego dalekiego zasięgu, którego koncepcję oparto na projektach budowy ciężkiego tzw. 100-tonowego samolotu bombowego. Ten projekt otrzymał fabryczną nazwę typ 167. Miał to być samolot o konstrukcji metalowej, mogący przewieźć 100 pasażerów na trasie do 8000 km.
W listopadzie 1944 roku ostatecznie ustalono projekt samolotu, który otrzymał oznaczenie fabryczne jako typ 167 (numer 168 miała otrzymać wersja wojskowa tego samolotu). Według projektu był to samolot o konstrukcji całkowicie metalowej, dolnopłat, napędzany ośmioma silnikami, przy czym silniki były połączone w pary i całkowicie mieściły się w skrzydłach. Prototyp został ukończony 4 października 1947 roku.
Aby samolot mógł wystartować, należało przedłużyć pas startowy na lotnisku fabrycznym, więc pierwszy lot samolotu odbył się dopiero w dniu 4 września 1949 roku. Następnie przeprowadzono szereg lotów w celu otrzymania niezbędnych certyfikatów, co wymagało wykonania co najmniej 400 godzin lotów. Przed osiągnięciem jednak tego czasu w 1953 roku samolot został uszkodzony, zrezygnowano jego naprawy i dalszych prac nad nim.
Po zbudowaniu pierwszego prototypu rozpoczęto budowę drugiego, z tym że miano w nim zastosować tylko 4 silniki o mocy 7100 KM, zamiast dotychczasowych 8 silników o mocy 2650 KM. Prototyp nie został jednak zbudowany wobec zakończenia w 1953 roku prac nad tym typem samolotu.
Ostatecznie wyprodukowano tylko jeden samolot, który otrzymał nazwę Brabazon.
Użycie w lotnictwie[edytuj | edytuj kod]
Samolot Bristol Brabazon był tylko prototypem, który używano do lotów badawczych i próbnych, przez pilotów fabrycznych firmy Bristol Aeroplane Company.
Opis techniczny[edytuj | edytuj kod]
Samolot Bristol Brabazon był dolnopłatem o konstrukcji całkowicie metalowej. Kabiny zakryta, przedział pasażerski wyposażony w 100 miejsc. Napęd samolotu stanowiło 8 silników gwiazdowych o mocy 2650 KM, połączone w tandemy, w całości schowanych w skrzydłach. Każdy tandem napędzał dwa przeciwbieżne śmigła. Zbiorniki paliwa umieszczone były w skrzydłach. Podwozie trójkołowe chowane w locie.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jim Winchester: The Worlds Worst Aircraft - from Pioneering Failures to Multimillion Dollar Disasters. Londyn: The Grange Books, 2005, s. 18-19. ISBN 1-84013-752-5. (ang.).
- C.H. Barnes: Bristol Aircraft since 1910. Londyn: Putnam, 1964, s. 322-330. (ang.).
- Bohdan Arct: Samoloty świata. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1959.