Bulbine krzewiasta

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bulbine krzewiasta
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

szparagowce

Rodzina

żółtakowate

Podrodzina

złotogłowowe

Rodzaj

bulbine

Gatunek

bulbine krzewiasta

Nazwa systematyczna
Bulbine frutescens (L.) Willd.
Enum. Pl. 372 1809[3]
Synonimy
  • Anthericum frutescens L.

Bulbine krzewiasta[4] (Bulbine frutescens) – gatunek roślin z rodziny żółtakowatych. Naturalnie występuje w republice Południowej Afryki, najliczniej w suchych dolinach Prowincji Przylądkowej Wschodniej. Gatunek rozpowszechniony jako roślina uprawna, sadzona zwłaszcza w ogrodach skalnych[5].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Sukulent o mięsistych, równowąskich i gładkich (pozbawionych kolców) liściach tworzących przyziemną rozetę. Z rozet tych wyrastają szarawe pędy, często wytwarzające korzenie przybyszowe. Na szczycie pędu wyrasta groniasto rozgałęziony kwiatostan z promienistymi kwiatami o 6 listkach okwiatu. Listki te są żółto-pomarańczowe i tworzą ciekawy efekt barwny z żółtymi i okazałymi pręcikami. Owocem jest niewielka torebka z drobnymi, czarnymi nasionami rozsiewanymi przez wiatr[5].

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Żel z liści rośliny aplikuje się zewnętrznie na bóle, skaleczenia, wysypki, spierzchnięte usta, wypryski, liszaje, rzadziej w rwie kulszowej. Korzenie i kłącza bulbine wykorzystywane są do przygotowywania wlewek i płukanek stosowanych na błony śluzowe, w leczeniu takich dolegliwości jak: biegunka i infekcje narządów moczowo-płciowych[6]. W tradycyjnej medycynie ludowej stosowany jest świeżo wyciśnięty żel z liści na: trądzik, bąble, opryszczkę (w ustach i nosie), ukąszenia, swędzenia, wrzody, poparzenia słoneczne, spękania skóry[7].

Wodne i alkoholowe ekstrakty z liści bulbine krzewiastej okazały się być nieaktywne wobec mikroorganizmów patogennych (Staphylococcus aureus, S. epidermidis i Bacillis subtilis) w stężeniu 1 g/dm³[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2011-02-15] (ang.).
  3. Bulbine frutescens. [w:] The Plant List (2010). Version 1 [on-line]. [dostęp 2011-02-15].
  4. Nazwa polska według: Gawryś W.: Słownik roślin zielnych. Kraków: Officina botanica, 2008, s. 42. ISBN 978-83-925110-5-2.
  5. a b Shireen Harris: Bulbine frutescens. Free State National Botanical Garden, 2003. [dostęp 2011-02-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-07)]. (ang.).
  6. [ Ernst E (November 2000). "Adverse effects of herbal drugs in dermatology". The British journal of dermatology 143 (5): 923–9]
  7. A biochemical comparison of the in vivo effects of Bulbine frutescens and Bulbine natalensis on cutaneous wound healing, Nalini Pather, Alvaro M. Viljoen, Beverley Kramer, Journal of Ethnopharmacology, Volume 133, Issue 2, 27 January 2011, Pages 364-370
  8. Rabe, T. and van Staden, J. (1997). Antibacterial activity of South African plants used for medicinal purposes. Journal of Ethnopharmacology 56: 81-87