Bunt żołnierzy rosyjskich we Francji
45°42′N 2°16′E/45,700000 2,266667| I wojna światowa, wojna domowa w Rosji | |||
.jpg) Pomnik upamiętniający wydarzenie | |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Przyczyna |
chęć powrotu do Rosji zbolszewizowanych żołnierzy | ||
| Wynik |
zwycięstwo sił rządowych | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Francji  | |||
| 45°42′N 2°16′E/45,700000 2,266667
| |||
Bunt żołnierzy rosyjskich we Francji – bunt, który rozpoczął się w szeregach Rosyjskiego Korpusu Ekspedycyjnego we Francji na froncie zachodnim w 1917 roku podczas I wojny światowej.
Geneza i przebieg[edytuj | edytuj kod]
Przyczyną wybuchu buntu była rewolucja lutowa. W obawie przed przeniesieniem rewolucyjnych nastrojów na armię francuską, żołnierze rosyjscy zostali skierowani przez dowództwo francuskie do obozu w La Courtine[1]. Po paru miesiącach kwaterunku i braku spełnienia żądań związanych z odesłaniem ich do kraju wywołali oni bunt, który został stłumiony przez rosyjską (rządową) i francuską artylerię[2].
Podczas ostrzału prowadzonego przez wojska rządowe, rewolucjoniści grali Marsyliankę i Marsz Żałobny Chopina[2].
Straty wśród buntowników wyniosły 10 zabitych i 40 rannych. Większość ze zbuntowanych rosyjskich żołnierzy została skierowana do francuskich kolonii w Afryce Północnej w charakterze internowanych[3].
Podobnym wydarzeniem, które miało miejsce w tym samym czasie, był bunt Armii Francuskiej.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Christian Bélingard: Limousin, Bordeaux, Éd. "Sud-Ouest, 2006, s. 48, ISBN 978-2-87901-734-1, OCLC 76245616
- ↑ a b Remi Adam: Histoire de soldats russes en France. L'Harmattan, 2004, s. 159. ISBN 978-2738441874.
- ↑ Jean des Cars, Berło i krew : królowie i królowe Europy na wojnie 1914-1945, Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2016, s. 284-285, ISBN 978-83-08-06217-3, OCLC 968490614.