Rząd Tymczasowy Rosji
Rząd Tymczasowy Rosji (ros. Временное правительство России) został utworzony w Rosji w wyniku rewolucji lutowej (1917) w dniu 15 marca 1917 r., w wyniku porozumienia Komitetu Tymczasowego Dumy i Piotrogrodzkiej Rady Delegatów Robotniczych i Żołnierskich.
Pierwszym premierem był konstytucyjny demokrata, książę Gieorgij Lwow, od 21 lipca premierem i ministrem wojny był eserowiec Aleksander Kiereński. Siedzibą rządu był do końca lipca 1917 Pałac Maryjski(ros.), następnie Pałac Zimowy w Piotrogrodzie.
Rząd Tymczasowy nie zdecydował się na wystąpienie z Ententy i jednostronne zakończenie wojny. Podjęte decyzje: zniesienie cenzury, zniesienie kary śmierci, rozwiązanie policji politycznej (Ochrany).
14 września 1917 r. Rząd Tymczasowy proklamował w Rosji republikę.
Zajęcie przez bolszewików Pałacu Zimowego w czasie rewolucji październikowej i aresztowanie członków Rządu Tymczasowego 26 października?/8 listopada 1917 o godz. 2.10 w nocy położyło kres jego istnieniu.
Spis treści
Rząd Gieorgija Lwowa[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
- Gieorgij Lwow - Przewodniczący Rządu Tymczasowego, minister spraw wewnętrznych
- Aleksandr Guczkow - minister wojny i marynarki (do 5 maja 1917, por. kryzys kwietniowy)
- Aleksander Kiereński - minister sprawiedliwości, minister wojny i marynarki (od 5 maja 1917),
- Paweł Milukow - minister spraw zagranicznych (do 5 maja 1917)
- Michaił Tereszczenko - minister spraw zagranicznych (od 5 maja 1917)
- Nikołaj Niekrasow - minister kolei
- Aleksander Konowałow - minister handlu i przemysłu
- Aleksandr Manujłow - minister edukacji
- Andriej Szingariow - minister finansów
- Wiktor Czernow - minister rolnictwa (od maja 1917)
- Irakli Cereteli - minister poczt i telegrafów (od maja 1917)
- Matwiej Skobielew - minister pracy (od maja 1917)
- Aleksiej Pieszechonow - minister aprowizacji (od maja 1917)
- Dmitrij Szachowskoj - minister opieki społecznej
- Władimir Lwow - prokurator Świątobliwego Synodu Rządzącego
- Iwan Godniew - rewizor państwowy
Pierwszy rząd Aleksandra Kiereńskiego[edytuj | edytuj kod]
- Aleksander Kiereński - Przewodniczący Rządu Tymczasowego, minister wojny i marynarki
- Nikołaj Niekrasow - Wiceprzewodniczący Rządu Tymczasowego, minister finansów
- Nikołaj Awksientjew - minister spraw wewnętrznych
- Michaił Tereszczenko - minister spraw zagranicznych
- Aleksandr Zarudny - minister sprawiedliwości
- Siergiej Oldenburg - minister edukacji
- Siergiej Prokopowicz - minister handlu i przemysłu
- Wiktor Czernow - minister rolnictwa
- Aleksiej Nikitin - minister poczt i telegrafów
- Matwiej Skobielew - minister pracy
- Aleksiej Pieszechonow - minister aprowizacji
- Iwan Jefremow - minister opieki społecznej
- Piotr Jureniew - minister kolei
- Anton Kartaszew - prokurator Świątobliwego Synodu Rządzącego
- Fiodor Kokoszkin - rewizor państwowy
Drugi rząd Aleksandra Kiereńskiego[edytuj | edytuj kod]
- Aleksander Kiereński - Przewodniczący Rządu Tymczasowego
- Aleksander Konowałow - Wiceprzewodniczący Rządu Tymczasowego, minister handlu i przemysłu
- Aleksiej Nikitin - minister poczt i telegrafów, minister spraw wewnętrznych
- Michaił Tereszczenko - minister spraw zagranicznych
- Aleksander Wierchowski - minister wojny
- Dmitrij Werderewski - minister marynarki
- Michaił Bernacki - minister finansów
- Paweł Maljantowicz - minister sprawiedliwości
- Aleksander Liwersowski - minister kolei
- Siergiej Salazkin - minister edukacji
- Siemion Masłow - minister rolnictwa
- Kuzma Gwozdew - minister pracy
- Siergiej Prokopowicz - minister aprowizacji
- Nikołaj Kiszkin - minister opieki społecznej
- Anton Kartaszew - prokurator Świątobliwego Synodu Rządzącego
- Siergiej Smirnow - rewizor państwowy
- Siergiej Tretiakow - przewodniczący Rady Gospodarczej
Bibliografia, literatura[edytuj | edytuj kod]
- Richard Pipes Rewolucja Rosyjska Warszawa 1994; Wyd. PWN, ISBN 83-01-11521-1.
- Orlando Figes, Tragedia narodu. Rewolucja rosyjska 1891-1924 Wrocław 2009, Wydawnictwo Dolnośląskie, ISBN 978-83-245-8764-3.
