Butan (miejscowość)
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Gmina | |
| Kmet |
Iwajło Iwanow |
| Powierzchnia |
64,454 km² |
| Wysokość |
58 m n.p.m. |
| Populacja (2023) • liczba ludności • gęstość |
|
| Nr kierunkowy |
09168 |
| Kod pocztowy |
3326 |
| Tablice rejestracyjne |
ВР |
Położenie na mapie obwodu Wraca  | |
Położenie na mapie Bułgarii  | |
 43°39′07,59″N 23°45′18,91″E/43,652108 23,755253
| |
Butan (bułg. Бутан) – wieś w Bułgarii, w obwodzie Wraca, w gminie Kozłoduj. Według danych szacunkowych Ujednoliconego Systemu Ewidencji Ludności oraz Usług Administracyjnych dla Ludności, 15 września 2023 roku miejscowość liczyła 2760 mieszkańców[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze wzmianki znajdują się w muzułmańskim inwentarzu w kaazie Czibyr z 1483 roku, gdzie wieś nazwana była Butanofcze[2]. Na początku lat 40. XX w. dokonano komasacji gruntów wsi i zmniejszenia liczby dóbr rolnych z 8534 do 1857[3]. Latem 1950 r., podczas kolektywizacji Bułgarii, ponad 200 mieszkańców wsi podejmowało bezskuteczne próby opuszczenia utworzonego nieco wcześniej spółdzielczego gospodarstwa rolnego; odbywały się także kobiece demonstracje przeciwko kolektywizacji[3]. Przewodniczący Związku Represjonowanych Iwan Stanczow, wspomina wieś Butan w książce o ofiarach komunizmu. Według niej w pierwszych dniach 9 września 1944 r. oddział partyzantów, schodzący z gór, zamordowali ponad stu okolicznych mieszkańców. 26 osób zginęło w wiejskiej stodole; resztę ofiar odnaleziono w mogile[4].
Osoby związane z miejscowością[edytuj | edytuj kod]
Urodzeni[edytuj | edytuj kod]
- Cwjatko Dimczewski (1909–1991) – bułgarski malarz
- Iwan Kopczew (1915–1980) – bułgarski generał, lekarz
- Petyr Panczewski (1902–1982) – bułgarski sowiecki generał major
- Nastenka Todorowa (1949) – bułgarska tkaczka, bohaterka socjalistycznej pracy Bułgarii
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Таблица на населението по постоянен и настоящ адрес [online], Единна система за гражданска регистрация и административно обслужване на населението [dostęp 2024-02-02] (bułg.).
- ↑ Румен Ковачев: Опис на Никополския санджак от 80-те години на XV век в Български исторически архив. Издателство Народна библиотека „Св. св. Кирил и Методий”, 1997, s. 121.
- ↑ a b Михаил Груев: Преорани слогове. Колективизация и социална промяна в Българския северозапад 40-те – 50-те години на XX век. София: Сиела, 2009, s. 37, 157,161. ISBN 978-954-28-0450-5.
- ↑ Васил Станилов: Без съд и присъда. Работилница за книжнина, 2007, s. 275. ISBN 10-954-8248-52-2.