Przejdź do zawartości

Błotniak czarny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Błotniak czarny
Circus maurus[1]
(Temminck, 1828)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

szponiaste

Rodzina

jastrzębiowate

Podrodzina

jastrzębie

Plemię

Accipitrini

Rodzaj

Circus

Gatunek

błotniak czarny

Synonimy
  • Falco maurus Temminck, 1828[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania

     występuje przez cały rok

     poza sezonem lęgowym

Błotniak czarny[4] (Circus maurus) – gatunek ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae), zamieszkujący Afrykę Południową. Zagrożony wyginięciem. Nie wyróżnia się podgatunków[2][5].

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Zamieszkuje tereny Afryki Południowej – głównie RPA, niewielka, izolowana populacja lęgowa w północnej Namibii; ptaki nieodbywające lęgów spotykane też w Lesotho. Sporadycznie zalatuje do Botswany i Eswatini.

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 48–53 cm. Samice nieco większe niż samce.

Ptak smukły, ma długie nogi, a złożone skrzydła prawie dosięgają do końca ogona. Dorosłe osobniki w większości czarno ubarwione. Podczas lotu jednak można zaobserwować, że lotki I i II rzędu są białe z czarnymi prążkami. Podobnie ubarwiony jest ogon. Młode ptaki są ciemnobrązowe, na spodzie mają plamki i biały kuper.

Ekologia i zachowanie

[edytuj | edytuj kod]

Środowisko życia

[edytuj | edytuj kod]

Preferuje tereny suche, takie jak fynbos, wyżynne łąki, półpustynne formacje krzewiaste w Karru, otwarte równiny z niski krzewami i polami uprawnymi. Często lęgnie się w pobliżu przybrzeżnych i wyżynnych bagien z wysokimi krzewami lub trzcinami. Poza sezonem lęgowym spotykany dalej na północ na suchszych obszarach stepów i łąk.

Gniazdo buduje na ziemi, w związku z czym jego lęgi szczególnie narażone są na ataki drapieżników. Sezon lęgowy ma miejsce od czerwca do listopada, ze szczytem we wrześniu. W lęgu 1–5 jaj, zwykle 3. Inkubacja trwa około 34 dni, zajmuje się nią samica, a samiec w tym czasie regularnie ją dokarmia. Pisklętami opiekuje się samica, karmi je pożywieniem dostarczanym przez samca. W wieku około 4 tygodni pisklęta zaczynają się ukrywać w roślinności otaczającej gniazdo. Całkowicie porzucają gniazdo w wieku 36–41 dni, a w pełni niezależne stają się co najmniej dwa tygodnie później[6].

Pożywienie

[edytuj | edytuj kod]

Żywi się głównie gryzoniami i ptakami, choć w skład jego diety wchodzą też gady, płazy, owady i padlina[6].

Status

[edytuj | edytuj kod]

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2017 roku uznaje błotniaka czarnego za gatunek zagrożony (EN – Endangered), wcześniej (od 2000 roku) miał on status gatunku narażonego (VU – Vulnerable). Liczebność populacji szacuje się na 251–999 dorosłych osobników. Trend liczebności populacji uznaje się za spadkowy[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Circus maurus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Black Harrier (Circus maurus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-17)]. (ang.).
  3. a b Circus maurus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Accipitrini Vigors, 1824 (Wersja: 2019-03-24). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-12].
  5. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Hoatzin, New World vultures, Secretarybird, raptors. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-12]. (ang.).
  6. a b Circus maurus (Black harrier). [w:] Biodiversity Explorer [on-line]. Iziko Museums of South Africa. [dostęp 2020-08-12]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]