Caledanapis sera

Caledanapis sera
Platnick et Forster, 1989
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Podtyp	szczękoczułkowce
Gromada	pajęczaki
Rząd	pająki
Podrząd	Opisthothelae
Infrarząd	Araneomorphae
Rodzina	Anapidae
Rodzaj	Caledanapis
Gatunek	Caledanapis sera

Caledanapis sera – gatunek pająka z rodziny Anapidae. Zamieszkuje Nową Kaledonię. Zasiedla ściółkę.

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1989 roku przez Normana I. Platnicka i Raymonda Roberta Forstera na łamach „Bulletin of the American Museum of Natural History”. Jako lokalizację typową wskazano Ouayaguette na Nowej Kaledonii. Epitet gatunkowy oznacza po łacinie „późny” i odnosi się do daty odłowu holotypu nieodległej od daty publikacji. Materiał typowy odłowiony został przez Simona i Annie Tillierów.

Morfologia

Jedyny zmierzony samiec ma 1,24 mm długości ciała przy karapaksie długości 0,6 mm i szerokości 0,53 mm, a jedyna zmierzona samica 1,27 mm długości ciała przy karapaksie długości 0,68 mm i szerokości 0,53 mm. Ubarwienie karapaksu jest rudobrązowe. W widoku grzbietowym jest on owalny z silnie wystającymi oczami bocznymi. Sześcioro oczu rozmieszczonych jest w dwóch rzędach – zanikowi uległa para przednio-środkowa. Oczy pary tylno-środkowej stykają się ze sobą, w widoku przednim leżą wyżej niż oczy pary tylno-bocznej, a w widoku grzbietowym bardziej z przodu niż one. Oczy tylno-boczne stykają się z oczami przednio-bocznymi i oddalone są od tylno-środkowych o półtorakrotność średnicy. Nadustek jest u samca prawie pięciokrotnie, a u samicy czterokrotnie wyższy niż średnica oczu przednio-bocznych. Szczękoczułki są ciemnorudobrązowe, na przedniej krawędzi zaopatrzone w trzy zęby, z których dwa odsiebne zlane są w jedną strukturę na wspólnej płytce. Prawie pionowa warga dolna ma wcięty wierzchołek i długą ostrogę. Ciemnorudobrązowe z jaśniejszymi częściami odsiebnymi szczęki zaopatrzone są w skopule i serrule. Sternum również jest ciemnorudobrązowe. Odnóża są pomarańczowe, porośnięte delikatnymi szczecinkami. Kolejność par odnóży od najdłuższej do najkrótszej to I, II, IV, III. Uda, a w przypadku pierwszej pary też golenie i nadstopia zaopatrzone są w guzki, u samca znaczniej silniej wykształcone niż u samicy. Opistosoma (odwłok) samca jest szara z tyłem białym z dwoma parami ciemnych kropek przyśrodkowych, a bokami z ukośnymi białymi pasami. Na wierzchu opistosomy samca występuje przesunięte ku tyłowi i w tylnej jej ćwiartce wyraźnie zwężone skutum grzbietowe. Opistosoma samicy jest szara, wydłużona i z tyłu zwężona, zaopatrzona w skutum przednie, pozbawiona skutum grzbietowego. Genitalia samicy mają silnie poskręcane przewody spermatek, a środkową spermatekę pojedynczą, skierowaną ku tyłowi, w tyle wypuszczającą długą, nierowkowaną wypustkę. Nogogłaszczki samca mają rzepkę z wykrojoną brzusznie częścią odsiebną i długą apofizą dystalno-wentralną, goleń niemal zlaną z cymbium, wydatny wyrostek palpalny oraz wydłużony i zakrzywiony embolus z silniej rozdętym niż u C. pilupilu i C. insolita wierzchołkiem.

Ekologia i występowanie

Pająk ten występuje endemicznie w lasach suchych oraz równikowych lasach deszczowych Nowej Kaledonii. Znajdywany jest na rzędnych od 480 do 680 m n.p.m. Zasiedla ściółkę.