Canama
| Canama | |
| Simonn, 1903 | |
 Przypuszczalnie Canama hinnulea | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| (bez rangi) | Salticoida |
| (bez rangi) | Saltafresia |
| (bez rangi) | Simonida |
| Plemię | |
| Rodzaj |
Canama |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Salticus forceps Doleschall, 1859 | |
Canama – rodzaj pająków z rodziny skakunowatych i podrodziny Salticinae. Obejmuje 9 opisanych gatunków. Zamieszkują krainy orientalną i australijską z centrum bioróżnorodności na Nowej Gwinei.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Pająki te osiągają do 8 mm długości w przypadku samic i do 10 mm w przypadku samców[1]. Ciało zwykle jest wydłużone[2], ubarwione jaskrawo, często z dominującą barwą pomarańczową, czerwoną lub żywozieloną[1][3]. Odnóża są długie i kolczaste[1]. Szczękoczułki u samca są zwykle wydłużone, rozwarte, ku przodowi sterczące[3][2][1]. Szczękoczułki samicy cechują się zwykle obecnością dwóch zębów na krawędzi przedniej[2] i jednego zęba z dwoma wierzchołkami na krawędzi tylnej[3]. Odnóża pierwszej pary zwykle mają po trzy pary szczecinek makroskopowych na spodzie goleni[3][2] i tyle samo na spodzie nadstopiów, wyjątkiem jest C. triramosa u którego spód nadstopia tej pary ma dwie pary szczecinek makroskopowych[3]. Opistosoma (odwłok) jest wydłużona, często porośnięta białym owłosieniem[1]. Nogogłaszczki samca mają zwykle wydłużony kształt z zakrzywionym udem[2]. Skręty embolusa leżą na płaszczyźnie prostopadłej do osi podłużnej tegulum[3][2]. W przeciwieństwie do rodzaju Bathippus embolus zatacza zwykle więcej niż pół okręgu[2]. Genitalia samicy mają okienkowatą płytkę płciową z przegrodą pośrodkową i przewodami kopulacyjnymi otwierającymi się, z wyjątkiem C. hinnulea w tylnej części wulwy[2]. Spermateka różni się od tej u Bathippus poprzez bycie niezbyt nabrzmiałą, skręconą i dość płynnie przechodzącą w przewód kopulacyjny[3].
Rozprzestrzenienie[edytuj | edytuj kod]
Przedstawiciele rodzaju zamieszkują krainę orientalną i australijską z centrum bioróżnorodności na Nowej Gwinei, gdzie występują 4 endemiczne gatunki. Poza tym po jednym gatunku endemicznym mają Malezja, Borneo, Moluki, Wyspy Kai i australijskie Queensland[4].
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Takson ten wprowadzony został w 1903 roku przez Eugène’a Simona[5]. Gatunkiem typowym wyznaczono Salticus forceps[4], opisanego przez Carla Ludwiga Doleschalla w 1859 roku[6].
Do rodzaju tego należy 9 opisanych gatunków[4]:
- Canama dorcas (Thorell, 1881)
- Canama extranea Zhang & Maddison, 2012
- Canama fimoi Zhang & Maddison, 2012
- Canama forceps (Doleschall, 1859)
- Canama hinnulea (Thorell, 1881)
- Canama inquirenda Strand, 1911
- Canama lacerans (Thorell, 1881)
- Canama rutila Peckham & Peckham, 1907
- Canama triramosa Zhang & Maddison, 2012
Rodzaj ten do niedawna umieszczono w podrodzinie Euophoryinae[3]. Po rewizji systematyki skakunowatych z 2015 roku takson ten ma status plemienia w kladzie Simonida w obrębie podrodziny Salticinae[7]. W obrębie tego plemienia rodzaj Canama tworzy klad z rodzajem Bathippus, a przypuszczalnie także ze Spilargis, na co wskazują wyniki morfologiczno-molekularnej analizy filogenetycznej, którą przeprowadzili w 2015 roku Zhang Junxia i Wayne Maddison. Przez dłuższy przedmiotem debaty było czy rodzaje Canama i Bathippus są taksonami monofiletycznymi, czy też Canama należałoby zsynonimizować z Bathippus[2]. W 1987 roku Jerzy Prószyński dokonał wspominanej synonimizacji[8], ale już w 1989 roku krok ten cofnięty został przez Valerie Davies i Marka Żabkę[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Frances Murphy, John Murphy: An Introduction to the Spiders of South East Asia. Kuala Lumpur: Malaysian Nature Society, 2000, s. 283.
- ↑ a b c d e f g h i Zhang Junxia, Wayne P. Maddison. Genera of euophryine jumping spiders (Araneae: Salticidae), with a combined molecular-morphological phylogeny. „Zootaxa”. 3938 (1). s. 1-147 (25). DOI: 10.11646/zootaxa.3938.1.1.
- ↑ a b c d e f g h Zhang Junxia, Wayne P. Maddison. New euophryine jumping spiders from Papua New Guinea (Araneae: Salticidae: Euophryinae). „Zootaxa”. 3491, s. 1-74, 2012. DOI: 10.11646/zootaxa.3491.1.1.
- ↑ a b c Norman I. Platnick: Gen. Canama Thorell, 1892. [w:] World Spider Catalog Version 23.0 [on-line]. Natural History Museum Bern. [dostęp 2022-02-20].
- ↑ E. Simon: Histoire naturelle des araignées. Deuxième édition, tome second. Paris: Roret, 1903, s. 669-1080. DOI: 10.5962/bhl.title.51973.
- ↑ L. Doleschall. Tweede Bijdrage tot de kennis der Arachniden van den Indischen Archipel.. „Acta Societatis Scientiarum Indica-Neerlandica”. 5, s. 1-60, 1859.
- ↑ Wayne P. Maddison. A phylogenetic classification of jumping spiders (Araneae: Salticidae). „Journal of Arachnology”. 43 (3), s. 231–292, 2015. DOI: 10.1636/arac-43-03-231-292.
- ↑ Jerzy Prószyński. Atlas rysunków diagnostycznych mniej znanych Salticidae 2. „Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoly Rolniczo-Pedagogicznej w Siedlcach”. 2, 1987.
- ↑ Valerine T. Davies, Marek Żabka. Illustrated keys to the genera of jumping spiders (Araneae: Salticidae) in Australia. „Memoirs of the Queensland Museum”. 27, s. 189–266, 1989.