Carlos De León
Pseudonim |
„Sugar” |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
3 maja 1959 |
Data i miejsce śmierci |
1 stycznia 2020 |
Obywatelstwo | |
Wzrost |
183 cm |
Styl walki |
praworęczny |
Kategoria wagowa |
junior ciężka |
Bilans walk zawodowych[a] | |
Liczba walk |
62 |
Zwycięstwa |
53 |
Przez nokauty |
33 |
Porażki |
8 |
Remisy |
1 |
|
Carlos De León (ur. 3 maja 1959 w Rio Piedras, zm. 1 stycznia 2020 w Buffalo[1]) – portorykański bokser, były czterokrotny mistrz WBC w wadze junior ciężkiej.
Kariera zawodowa
[edytuj | edytuj kod]Carlos De León przeszedł do historii jako pierwszy bokser wagi junior ciężkiej, który odzyskał utracony pas, przy czym zrobił to dwukrotnie.
Pierwsze mistrzostwo
[edytuj | edytuj kod]Pierwszy tytuł mistrza świata WBC zdobył 25 listopada 1980 roku pokonując broniącego tytułu Marvina Camela stosunkiem głosów dwa do remisu. 24 lutego 1982 doszło do pojedynku rewanżowego w którym ponownie lepszym był puertorykański obrońca tytułu kończąc pojedynek przez TKO w ósmej rundzie. Swój pas stracił 27 czerwca 1982 w swojej kolejnej obronie gdy został znokautowany w drugiej rundzie przez ST Gordona. Na ring powrócił już 26 listopada 1982 pokonując na punkty Ivy Browna oraz 6 marca 1983 gdy pokonał przez TKO w szóstej rundzie powracającego na ring boksera wagi ciężkiej Leona Spinksa.
Drugie mistrzostwo
[edytuj | edytuj kod]17 lipca 1983 doszło do rewanżu z ST Gordonem w Las Vegas w którym Sugar wygrał wysoko na punkty stając się pierwszym pięściarzem w historii wagi junior ciężkiej, który odzyskał swój tytuł w rewanżu oraz który zdobył pas jednej federacji dwukrotnie. Skutecznie obronił swój tytuł w walkach z Yaqui Lopezem którego znokautował w czwartej rundzie, a także na punkty z Anthonym Davisem oraz z Bashem Alim. W swojej kolejnej stracił tytuł 6 czerwca 1985 w Las Vegas przegrywając z Alfonso Ratliffem przez niejednogłośnie na punkty.
Trzecie mistrzostwo
[edytuj | edytuj kod]22 marca 1986 po raz trzeci zdobył pas pokonując na punkty Bernarda Bentona i tym samym Carlos De León dołączył do grona bokserów takich jak Sugar Ray Robinson i Muhammad Ali stając się trzykrotnym mistrzem jednego przedziału wagowego. Po trzech skutecznych obronach 9 kwietnia 1988 stracił pas przegrywając przez TKO w ósmej rundzie w pojedynku unifikacyjnym z mistrzem federacji WBA i IBF Evanderem Holyfieldem.
Czwarte mistrzostwo
[edytuj | edytuj kod]Evander Holyfield po tej walce odszedł do wagi ciężkiej, a De León stanął ponownie do pojedynku o pas WBC pokonując w Londynie Sammiego Reesona przez nokaut w dziewiątej rundzie, bijąc swój własny rekord i zostając czterokrotnym mistrzem świata WBC wagi junior ciężkiej.
Tytuł stracił już w pierwszej obronie przegrywając z Massimiliano Duranem przez dyskwalifikację w jedenastej rundzie po uderzeniu rywala po gongu. Po utracie tytułu stoczył jeszcze dziesięć pojedynków przegrywając dwa ostatnie z Corrie Sandersem przez TKO 1 oraz z Brianem Nielsenem przez TKO w trzeciej rundzie, po czym zakończył karierę.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Tom Gray , Former four-time WBC cruiserweight titleholder Carlos De Leon passes away at 60 [online], The Ring, 1 stycznia 2020 [dostęp 2020-01-02] (ang.).