Catagonus

	Catagonus
	Ameghino, 1904
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Rząd	parzystokopytne
Podrząd	świniokształtne
Rodzina	pekariowate
Rodzaj	Catagonus
	Typ nomenklatoryczny
	†Catagonus metropolitanus Ameghino, 1904
Synonimy
	Interchoerus Rusconi, 1930;
	Interchoerus Rusconi, 1930;
Gatunki
	2 gatunki – zobacz opis w tekście
	2 gatunki – zobacz opis w tekście
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Catagonus – wymarły rodzaj ssaków z rodziny pekariowatych (Tayassuidae).

Zasięg występowania

Szczątki sybfosylne zostały znalezione w plioceńskich osadach na terenie Ameryki Południowej^[3]^[1].

Systematyka

Etymologia

Catagonus: gr. κατα kata ‘pochyły’; γωνια gōnia ‘kąt’^[4].
Interchoerus: łac. inter ‘pomiędzy’^[5]; χοιρος khoiros ‘świnia’^[6]. Gatunek typowy: †Listriodon bonaerensis Ameghino, 1904.

Podział systematyczny

Opisano dwa gatunki^[3]^[1]:

Catagonus bonaerensis (Ameghino, 1904)^[3]
Catagonus metropolitanus Ameghino, 1904^[1]

Niektóre ujęcia systematyczne umiyszczały w tym rodzaju żyjący współcześnie gatunek pekarczyk czakoański^[7] (Parachoerus wagneri)^[8]^[9]^[10], jednak analizy filogenetyczne wykazały że P. wagneri jest bliżej spokrewniony z wymarłym gatunkiem Parachoerus carlesi^[11]^[12].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d Ameghino 1904 ↓, s. 188.
↑ C. Rusconi. Las especies fósiles argentinas de pecaríes (Tayassuidae) y sus relaciones con las de Brasil y Norteamérica. „Anales del Museo Nacional de Historia Natural de Buenos Aires”. 36, s. 168, 1930. (hiszp.).
↑ ^a ^b ^c Ameghino 1904 ↓, s. 186.
↑ J.K. Braun & M.A. Mares. The mammals of Argentina: an etymology. „Mastozoología Neotropical”. 2 (2), s. 189, 1995. (ang.).
↑ Jaeger 1959 ↓, s. 129.
↑ Jaeger 1959 ↓, s. 55.
↑ Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 168–169. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Ganus Catagonus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-10-18]. (ang.).
↑ A. Taber, M. Altrichter, H. Beck & J. Gongora: Family Tayassuidae (Peccaries). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 2: Hoofed Mammals. Barcelona: Lynx Edicions, 2011, s. 304–306. ISBN 978-84-96553-77-4. (ang.).
↑ C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 382. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
↑ R. Parisi Dutra, D. de M. Casali, R.V. Missagia, G.M. Gasparini, F.A. Perini & M.A. Cozzuol. Phylogenetic systematics of peccaries (Tayassuidae: Artiodactyla) and a classification of South American tayassuids. „Journal of Mammalian Evolution”. 24 (3), s. 355, 2016. DOI: 10.1007/s10914-016-9347-8. (ang.).
↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Parachoerus wagneri Rusconi, 1930. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-12-07]. (ang.).

Bibliografia

F. Ameghino. Nuevas especies de mamíferos cretáceos y terciarios de la República Argentina. „Anales de la Sociedad Científica Argentina”. 58, s. 182–192, 1904. (hiszp.).
E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 3 (Revised second printing). Springfield: Charles C. Thomas, 1959, s. 1–316. (ang.).

[CITEREFAmeghino1904[https://www.biodiversitylibrary.org/page/31294266_188]-1] Ameghino 1904 ↓, s. 188.

[rus-2] C. Rusconi. Las especies fósiles argentinas de pecaríes (Tayassuidae) y sus relaciones con las de Brasil y Norteamérica. „Anales del Museo Nacional de Historia Natural de Buenos Aires”. 36, s. 168, 1930. (hiszp.).

[CITEREFAmeghino1904[https://www.biodiversitylibrary.org/page/31294264_186]-3] Ameghino 1904 ↓, s. 186.

[bra&mar-4] J.K. Braun & M.A. Mares. The mammals of Argentina: an etymology. „Mastozoología Neotropical”. 2 (2), s. 189, 1995. (ang.).

[CITEREFJaeger1959[https://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=wu.89043220607&seq=169_129]-5] Jaeger 1959 ↓, s. 129.

[CITEREFJaeger1959[https://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=wu.89043220607&seq=95_55]-6] Jaeger 1959 ↓, s. 55.

[miiz-7] Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 168–169. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).

[msw-8] D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Ganus Catagonus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-10-18]. (ang.).

[hmw-9] A. Taber, M. Altrichter, H. Beck & J. Gongora: Family Tayassuidae (Peccaries). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 2: Hoofed Mammals. Barcelona: Lynx Edicions, 2011, s. 304–306. ISBN 978-84-96553-77-4. (ang.).

[icmw-10] C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 382. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).

[par&inni-11] R. Parisi Dutra, D. de M. Casali, R.V. Missagia, G.M. Gasparini, F.A. Perini & M.A. Cozzuol. Phylogenetic systematics of peccaries (Tayassuidae: Artiodactyla) and a classification of South American tayassuids. „Journal of Mammalian Evolution”. 24 (3), s. 355, 2016. DOI: 10.1007/s10914-016-9347-8. (ang.).

[mdd-12] N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Parachoerus wagneri Rusconi, 1930. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-12-07]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]