Surmia żółtokwiatowa

Surmia żółtokwiatowa
	; Kwiaty
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	astropodobne
Rząd	jasnotowce
Rodzina	bignoniowate
Rodzaj	surmia
Gatunek	surmia żółtokwiatowa
	Nazwa systematyczna
	Catalpa ovata George Don
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Multimedia w Wikimedia Commons

Surmia żółtokwiatowa (Catalpa ovata) – gatunek drzewa liściastego o szerokiej koronie^[4] należący do rodziny bignoniowatych. Drzewo to jest gatunkiem typowym dla Chin i Tybetu, gdzie dorasta do 10-15 metrów wysokości, ze względu na jej dekoracyjność, uprawia się ja w wielu krajach w tym w Polsce.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój: Drzewo o szerokiej koronie osadzonej na krótkim pniu, rzadko dorasta 15 metrów wysokości, z reguły jest to około 10 metrów^[4].
Liście: Szerokojajowate dorastające do 10-20 cm^[4], podzielone do 2 par bocznych klap, z wierzchu liście aksamitnie owłosione, od spodu nagie, z plamkami nektarników w kątach łączeń nerwacji liści, nerwacja barwy ciemnowiśniowej, dojrzałe liście lekko sztywne i na wierzchołku krótko-zaostrzone^[4].
Kwiaty: Nieduże dorastające maksymalnie do 3 cm ∅^[4], skupione w wielokwiatowych wiechach, barwy kremowej lub żółtawej z ciemniejszymi smugami i plamkami, miododajne^[4].
Owoce: Podobne do owoców surmii bignoniowej torebki – długie i cylindryczne. Pozostają na drzewie przez całą zimę.
Korzenie: Mięsiste i dość grube, słabo rozgałęzione^[4].

Wymagania[edytuj | edytuj kod]

Drzewo ciepło- i światłolubne, wymagające miejsc nasłonecznionych, a także osłoniętych od wiatrów. Dobrze rośnie na glebach suchych, toleruje również gleby piaszczyste suche, oraz żyzne i świeże^[4].

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Najmniej dekoracyjna surmia z wszystkich uprawianych w Polsce, ze względu na mało efektowne kwiaty, jednak wysoko odporna na zanieczyszczenia miejskie i najbardziej odporna na mrozy. Używana do nasadzeń alejowych i pojedynczych jako drzewo soliterowe^[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2012-06-21] (ang.).
↑ Catalpa ovata, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Włodzimierz Seneta, Jakub Dolatowski: Dendrologia. Warszawa: PWN, 2011, s. 466-467. ISBN 978-83-01-15369-4.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2012-06-21] (ang.).

[iucn-3] Catalpa ovata, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[Dendro-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Włodzimierz Seneta, Jakub Dolatowski: Dendrologia. Warszawa: PWN, 2011, s. 466-467. ISBN 978-83-01-15369-4.

[1]

[2]

[3]

[4]