Cephalocteini
| Cephalocteini | |||
| Mulsant et Rey, 1866 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| (bez rangi) | Euhemiptera | ||
| (bez rangi) | Heteropterodea | ||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię |
Cephalocteini | ||
| Synonimy | |||
| |||
Cephalocteini – plemię pluskwiaków z podrzędu różnoskrzydłych i rodziny ziemikowatych. Obejmuje cztery opisane gatunki, sklasyfikowanych w dwóch rodzajach.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Takson ten został wprowadzony w 1866 roku przez Martiala Étienne’a Mulsanta i Claudiusa Reya pod nazwą Céphaloctéaires[1]. Zalicza się doń cztery opisane gatunki, sklasyfikowane w dwóch rodzajach[2][3]:
- Cephalocteus Dufour, 1834
- Heissocteus Lis, 2006
Morfologia i zasięg[edytuj | edytuj kod]
Pluskwiaki o ciele przysadzistym[4], silnie wysklepionym[1]. Głowa jest szersza niż dłuższa, zaopatrzona w pięcioczłonowe czułki oraz małe i wąskie oczy złożone, pozbawiona natomiast przyoczek. Wyraźnie dłuższe od nadustka płytki żuwaczkowe mają po dwa chetopory pierwotne ze szczecinkami włosowatymi oraz przykrawędziowy szereg licznych chetoporów wtórnych ze szczecinkami długimi i cienkimi oraz krótkimi i grubymi. Przedplecze jest znacznie szersze niż dłuższe, porośnięte szczecinkami. Tarczka jest szeroka z szeroko zaokrąglonym lub językowatym wierzchołkiem tylnym. Heissocteus ma półpokrywy z wyodrębnionym od przykrywki egzokorium, mezokorium i międzykrywką oraz dobrze wykształconą zakrywką. Cephalocteus ma półpokrywy o niepodzielonych przykrywkach i bardzo krótkich zakrywkach. Odnóża przedniej pary mają niezmodyfikowane, tępo zaokrąglone na szczycie golenie ze stopami osadzonymi u szczytu lub w pobliżu niego. Odnóża pary środkowej i tylnej mają golenie nabrzmiałe lub spłaszczone. Stopy tylnej pary odnóży występują. Odwłok charakteryzują sternity od trzeciego do siódmego zaopatrzone w po dwa trichobotria, z których duże leży przednio-brzusznie względem przetchlinki, a małe z tyłu od przetchlinki[1][3].
Przedstawiciele plemienia ograniczeni są zasięgiem do Starego Świata. Zamieszkują południową część Palearktyki, południową część krainy etiopskiej oraz krainę orientalną, na wschód docierając do Timoru[1][3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Jerzy Adrian Lis: A revision of oriental burrower bugs (Heteroptera: Cydnidae). Bytom: Upper Silesian Museum, 1994, s. 15-16. ISBN 83-901173-1-2.
- ↑ subfamily Cephalocteninae Mulsant & Rey, 1866. [w:] BioLib.cz [on-line]. [dostęp 2023-09-04].
- ↑ a b c Jerzy Adrian Lis. Heissocteus ernsti nov.gen. et nov.sp. (Heteroptera, Cydnidae) from Zambia. „Denisia”. 19, s. 505–507, 2006.
- ↑ Randall T. Schuh, James Alexander Slater: True bugs of the world (Hemiptera:Heteroptera): classification and natural history. Cornell University Press, 1995, s. 220-225. ISBN 0-8014-2066-0. (ang.).