Cephalocteus
| Cephalocteus | |||
| Dufour, 1834 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
Cephalocteus | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Cydnus scarabaeoides Fabricius, 1803 | |||
| Synonimy | |||
| |||
Cephalocteus – rodzaj pluskwiaków z rodziny ziemikowatych i podrodziny Cephalocteinae. Obejmuje trzy opisane gatunki.
Morfologia i zasięg[edytuj | edytuj kod]
Pluskwiaki o ciele wypukłym. Głowa jest szersza niż dłuższa, zaopatrzona w małe, wąskie oczy złożone z dwoma lub większą liczbą kolców na zewnętrznym brzegu, pozbawiona przyoczek. Przedplecze jest co najmniej dwukrotnie szersze niż dłuższe, porośnięte licznymi, krótkimi i długimi szczecinkami w częściach przednio-bocznych, bocznych i tylno-bocznych. Tarczka jest szeroka z szeroko zaokrąglonym wierzchołkiem z tyłu. Półpokrywy nie mają wyodrębnionej międzykrywki, mezokorium czy egzokorium. Ich boczne brzegi na całej długości obficie porastają krótkie i długie szczecinki. Zakrywka jest zredukowana, krótka, nieosiągająca szczytu odwłoka. Zatułów ma na metapleurach ewaporatoria gruczołów zapachowych o krótkich ujściach i płatowatym rejonie wygładzonego oskórka. Odnóża przedniej pary mają niezmodyfikowane, tępo zaokrąglone na szczycie golenie ze stopami osadzonymi u szczytu lub w pobliżu niego. Odnóża pary środkowej i tylnej mają golenie nabrzmiałe, z licznymi kolcami i szczecinkami na grzbietowych powierzchniach i spłaszczone, pozbawione kolców na powierzchniach brzusznych. Odwłok cechują sternity od trzeciego do siódmego zaopatrzone w po dwa trichobotria, z których duże leży przednio-brzusznie względem przetchlinki, a małe z tyłu od przetchlinki[1].
Przedstawiciele rodzaju ograniczeni są zasięgiem do Starego Świata. Zamieszkują południową część Palearktyki, południową część krainy etiopskiej oraz krainę orientalną, na wschód docierając do Timoru[1].
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Takson ten wprowadzony został w 1834 roku przez Jean-Marie Léona Dufoura. Gatunkiem typowym wyznaczono Cydnus scarabaeoides, opisanego w 1803 roku przez Johana Christiana Fabriciusa[1][2]. Zalicza się go do plemienia Cephalocteini wraz z monotypowym rodzajem Heissocteus[3].
Do rodzaju tego zalicza się trzy opisane gatunki[2]:
- Cephalocteus melolonthoides Schiodte, 1843
- Cephalocteus punctipennis Stål, 1876
- Cephalocteus scarabaeoides (Fabricius, 1803)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Jerzy Adrian Lis: A revision of oriental burrower bugs (Heteroptera: Cydnidae). Bytom: Upper Silesian Museum, 1994, s. 15-21. ISBN 83-901173-1-2.
- ↑ a b genus Cephalocteus Dufour, 1834. [w:] BioLib.cz [on-line]. [dostęp 2023-09-04].
- ↑ Jerzy Adrian Lis. Heissocteus ernsti nov.gen. et nov.sp. (Heteroptera, Cydnidae) from Zambia. „Denisia”. 19, s. 505–507, 2006.