Ceramika bolesławiecka
.jpg)
.jpg)
Ceramika bolesławiecka (niem. Bunzlauer Keramik[a][b]) – ceramika produkowana w Bolesławcu i jego okolicach od XIV wieku, a po 1945 także w Niemczech przez wysiedlonych, np. w tzw. Wiosce garncarzy Fredersloh[1] w Moringen.
Od 2019 roku, wskutek wygaśnięcia ochrony patentowej, znakiem ceramiki bolesławieckiej mogą być oznaczane produkty wytwarzane w dowolnym miejscu[2].
Rozwój produkcji ceramiki datuje się na II poł. XVIII w., a następnie na I poł. XIX w. Do 1850 produkowano metodą rzemieślniczą, a następnie przemysłową. Produkowano dzbany, wazy i kufle o charakterystycznej brunatno-szklistej barwie, polewane białym szkliwem skaleniowym. Ich główny producent, J.G. Altman, uzyskał w 1844 złoty medal na wystawie w Londynie.
Po 1945 produkcję kontynuował zakład Cepelii dysponujący 8 piecami. Produkował talerze, kufle i komplety do kawy[3].
Kolekcję ceramiki bolesławieckiej można oglądać m.in. w Muzeum Ceramiki w Bolesławcu.
Współcześni producenci i ich klienci
[edytuj | edytuj kod]Współcześnie produkcją ceramiki bolesławieckiej zajmują się różne firmy. W wystawie „Z bolesławieckiej gliny – prezentacja współczesnych zakładów ceramicznych działających na terenie Ziemi Bolesławieckiej”, zorganizowanej w Muzeum Ceramiki w Bolesławcu i trwającej od sierpnia do października 2021, wzięło udział 30 producentów[4][5].
W lipcu 2017 Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Andrzej Duda i jego żona Agata Kornhauser-Duda podarowali księciu Williamowi i księżnej Kate m.in. serwis kawowy z Bolesławca[6].
Zamówienia w bolesławieckiej spółdzielni „Ceramika Artystyczna” realizowały m.in. Polskie Linie Lotnicze LOT (dla Jana Pawła II) oraz CIA[7]. Ponad 90% produkcji tej firmy trafia na eksport (z czego połowa do Stanów Zjednoczonych)[7].
Królewska Ceramiczna Szkoła Zawodowa Bolesławiec
[edytuj | edytuj kod]W 1897 roku powstała Królewska Ceramiczna Szkoła Zawodowa Bolesławiec (Königliche Keramische Fachschule Bunzlau)[8]. W 1922 roku przemianowano ją w Państwową Ceramiczną Szkołę Zawodową (Staatliche Keramische Fachschule)[8]. Funkcjonowała do lutego 1945[8]. Obecnie mieści się tam Zespół Szkół Elektronicznych im. Ignacego Domeyki[8].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ toepferdorf-fredelsloh – Touristik-Information Töpferdorf Fredelsloh e.V [online], www.toepferdorf-fredelsloh.de [dostęp 2017-11-22] (niem.).
- ↑ E-wyszukiwarka Szczegóły ZT - Z.358806. uprp.gov.pl, 2019-07-29. [dostęp 2025-04-24]. (pol.).
- ↑ Janusz Czerwiński, Ryszard Chanas, Dolny Śląsk - przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka, 1977, s. 338.
- ↑ Producenci ceramiki bolesławieckiej. Muzeum Ceramiki w Bolesławcu. [dostęp 2024-06-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-06-09)].
- ↑ Z bolesławieckiej gliny – przedstawiamy lokalnych producentów. Muzeum Ceramiki w Bolesławcu, 2021-08-20. [dostęp 2024-06-09].
- ↑ Arek Durka: Wiemy co para prezydencka podarowała księżnej Kate i księciu Williamowi. wp.pl, 2017-07-18. [dostęp 2024-06-09].
- ↑ a b CIA zamówiło zastawę w Bolesławcu. Projekt odtajniony. rp.pl, 2018-08-13. [dostęp 2024-06-09].
- ↑ a b c d Łukasz Hałat: Historia Zespołu Szkół Elektronicznych im. Ignacego Domeyki W Bolesławcu. Zespół Szkół Elektronicznych im. Ignacego Domeyki w Bolesławcu, 2020-11-23. [dostęp 2024-06-09].
