Cerkiew św. Dymitra Sołuńskiego w Wierchniej Uftiudze
2910056001 | |||||||||||
cerkiew | |||||||||||
Widok od strony prezbiterium | |||||||||||
Państwo | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Obwód | |||||||||||
Miejscowość | |||||||||||
Wyznanie | |||||||||||
Kościół | |||||||||||
Wezwanie | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Położenie na mapie obwodu archangielskiego | |||||||||||
Położenie na mapie Rosji | |||||||||||
61°38′25,0″N 46°37′20,0″E/61,640278 46,622222 |
Cerkiew św. Dymitra Sołuńskiego – prawosławna cerkiew we wsi Wierchniaja Uftiuga w obwodzie archangielskim.
Świątynia powstała w 1784[1]. Reprezentuje architekturę typową dla późnych drewnianych świątyń Rosyjskiej Północy krytych dachem namiotowym[2]. Charakterystyczną cechą obiektu jest brak dostawionej do nawy cerkiewnej jadalni, występującej w wielu innych drewnianych cerkwiach regionu[2]. Istnieje teza, iż był to celowy zabieg architekta, pragnącego podkreślić wznoszenie się obiektu ku górze[1]. Wejście do cerkwi prowadzi przez galerię krytą daszkiem. Dolny poziom głównej nawy świątyni wzniesiony jest na planie kwadratu. Na wyższej ośmiobocznej podstawie wznosi się dach namiotowy o łącznej wysokości 40 metrów. Pomieszczenie ołtarzowe świątyni jest zamknięte pięciobocznie, ponad nim oraz na szczycie dachu znajdują się niewielkie cebulaste kopułki[3].
Cerkiew wpisana jest do rejestru zabytków Rosji o znaczeniu ogólnofederalnym[4]. Istniał projekt stworzenia w miejscowości muzeum etnograficznego, zaś cerkiew odrestaurowano. Jednak po zakończeniu prac obiekt został ponownie porzucony i jego stan techniczny systematycznie się pogarsza. Nie wykonano również planowanych prac rekonstrukcyjnych (odbudowa ikonostasu) we wnętrzu[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Верхняя Уфтюга. Церковь Димитрия Солунского.
- ↑ a b I. Bartieniew, W. Fiodorow, Architiekturnyje..., s. 191.
- ↑ I. Bartieniew, W. Fiodorow, Architiekturnyje..., ss. 191–192.
- ↑ Zapis w rejestrze zabytków. resursy.mkrf.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]..
- ↑ Сохраним ли уникальный памятник архитектуры?
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- I. Bartieniew, W. Fiodorow, Architiekturnyje pamiatki russkogo siewiera, Iskusstwo, Moskwa–Leningrad 1968.