Cerkiew św. Eliasza w Kamieniu Koszyrskim

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cerkiew św. Eliasza
Іллінська церква
07-214-0102
cerkiew parafialna
Ilustracja
Widok ogólny (stan w 2012)
Państwo

 Ukraina

Obwód

 wołyński

Miejscowość

Kamień Koszyrski

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Moskiewskiego

Eparchia

wołyńska

Wezwanie

św. Proroka Eliasza

Wspomnienie liturgiczne

20 lipca/2 sierpnia

Położenie na mapie obwodu wołyńskiego
Mapa konturowa obwodu wołyńskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Kamień Koszyrski, cerkiew św. Eliasza”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Kamień Koszyrski, cerkiew św. Eliasza”
Ziemia51°37′32,6″N 24°57′47,9″E/51,625722 24,963306

Cerkiew św. Eliasza – nieistniejąca[1] prawosławna cerkiew w Kamieniu Koszyrskim. Należała do parafii pod tym samym wezwaniem w jurysdykcji eparchii wołyńskiej Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Cerkiew została wzniesiona w 1700 na potrzeby parafii liczącej ówcześnie 1603 osoby. Według M. Teodorowicza została poświęcona w roku następnym. W sąsiedztwie budynku znajdowała się drewniana dzwonnica. W 1841 drewniana cerkiew była nadal w dobrym stanie technicznym[2].

Cerkiew wyremontowano w 1880 ze środków przekazanych na ten cel przez skarb państwa oraz z datków miejscowych parafian. Do obiektu dostawiono wówczas dzwonnicę[2]. W tym samym czasie do obiektu wstawiono nowy trzyrzędowy ikonostas. W 1907 cerkiew i prawosławny cmentarz w Kamieniu Koszyrskim otoczono ogrodzeniem[2].

Pozostałości po spalonej cerkwi (wrzesień 2015)

W kwietniu 2015 cerkiew uległa całkowitemu zniszczeniu wskutek pożaru. Mimo podjęcia natychmiastowej akcji gaśniczej, strażakom udało się jedynie uratować wyposażenie wnętrza, m.in. zabytkowe ikony[1].

W 2019 r. rozpoczęto odbudowę świątyni[3].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Cerkiew św. Eliasza była budowlą drewnianą na kamiennej podmurówce, trójdzielną, z pięciobocznie zamkniętym prezbiterium. Nad centralną częścią nawy znajdowała się cebulasta kopuła na ośmiobocznym bębnie[4]. Okna świątyni były prostokątne, część z nich znajdowała się w bębnie[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]