Obwód wołyński

Obwód wołyński
Волинська область
	Obwód
Herb	Flaga
Państwo	Ukraina
Siedziba	Łuck
Kod ISO 3166-2	UA-07
Przewodniczący	Jurij Pohulajko
Powierzchnia	20 144 km²
Populacja (2021); • liczba ludności	; 1 027 397
Tablice rejestracyjne	AC; KC
	Szczegółowy podział administracyjny
Liczba rejonów	16
Liczba miast na prawach rejonu	4
	Położenie na mapie;
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Informacje w Wikipodróżach
	Strona internetowa
	Portal Ukraina

Obwód wołyński (ukr. Волинська область, Wołynśka obłast' ) – jeden z 24 obwodów Ukrainy. Leży w północno-zachodniej części Ukrainy, przy granicy z Polską i Białorusią. Stolicą obwodu jest Łuck.

Obwód wołyński graniczy z: obwodami rówieńskim od wschodu i lwowskim od południa, obwodem brzeskim Białorusi od północy oraz województwem lubelskim Polski od zachodu. Obwód został utworzony 4 grudnia 1939 r. dekretem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR^[2] z części terytorium II Rzeczypospolitej okupowanego przez Armię Czerwoną w trakcie agresji ZSRR na Polskę i anektowanego następnie przez ZSRR.

Największymi miastami obwodu są Łuck, Kowel, Nowowołyńsk i Włodzimierz.

W czasach I i II Rzeczypospolitej tereny współczesnego obwodu należały do Polski. Na terenie obwodu znajdują się gniazda rodowe polskich rodów magnackich: Czartoryskich (Czartorysk), Woronieckich (Woronczyn), Czetwertyńskich (Czetwertnia) i Poryckich (Poryck).

Rejony[edytuj | edytuj kod]

Podział obwodu na rejony

Obecny podział obwodu na rejony

Podział obwodu na rejony do 17 lipca 2020 r.

Nazwa rejonu	Powierzchnia (km²)	Ludność (os.)	Gęstość zaludnienia (mieszk./km²)
Rejon horochowski	1122	57 133	50,92
Rejon iwanicki	645	35 995	55,81
Rejon kiwerecki	1414	65 924	46,62
Rejon kamieński	1747	62 151	35,58
Rejon kowelski	1723	43 340	25,15
Rejon lubieszowski	1450	37 124	25,6
Rejon lubomelski	1481	43 198	29,17
Rejon łokacki	712	25 386	35,65
Rejon łucki	973	56 231	57,79
Rejon maniewicki	2265	57 411	25,35
Rejon ratnieński	1437	52 530	36,56
Rejon rożyszczeński	928	42 999	46,34
Rejon starowyżewski	1121	34 188	30,5
Rejon szacki	759	18 213	24,0
Rejon turzyski	1205	29 043	24,1
Rejon włodzimierski	1038	28 446	27,4
	20 100	1 057 214	52,6

Miasta[edytuj | edytuj kod]

	miasto	populacja (2018)
1.	Łuck	216 505
2.	Kowel	69 089
3.	Nowowołyńsk	52 188
4.	Włodzimierz	38 901
5.	Kiwerce	14 195
6.	Rożyszcze	12 953
7.	Kamień Koszyrski	12 489
8.	Luboml	10 466
9.	Horochów	9134
10.	Uściług	2176
11.	Beresteczko	1796

Główne miasta obwodu – Łuck, Kowel i Włodzimierz były miastami królewskimi Korony Królestwa Polskiego^[3].

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Sobór Zaśnięcia Matki Bożej we Włodzimierzu (1157–1160)
Cerkiew pw. św. Bazylego (XIII–XIV w.), Włodzimierz
Kościół św. św. Joachima i Anny we Włodzimierzu (1752)
Monaster Zaśnięcia Matki Bożej w Zimnem (Х–ХІ w.), Rejon włodzimierski
Sobór Zaśnięcia Matki Bożej w obrębie monasteru (z cudowną Zimneńską Ikoną Matki Bożej) (1495), Zimno, Rejon włodzimierski
Kolegiata Świętej Trójcy w Ołyce (1635–1640)
Kościół pw. św. św. Piotra i Pawła (1460), Ołyka
Zamek Radziwiłłów (1558), Ołyka
Cerkiew pw. Ofiarowania Pańskiego (1784), Ołyka
Cerkiew pw. Opieki Matki Bożej (1740), Poddębce, Rejon łucki
Cerkiew św. Dymitra w Żurawnikach (1905), Żurawniki, Rejon horochowski
Kościół Świętej Trójcy w Lubomlu (1412)
Cerkiew pw. św. Jana Teologa (1777), Sztuń, Rejon lubomelski
Cerkiew pw. Zaśnięcia Matki Bożej (dawny kościół pw. św. Michała) (1752), Radziechów, Rejon lubomelski
Brama pałacu Czarnieckich (XVIII w.), Lubieszów
Kościół św. Anny w Kowlu (1771)
Cerkiew pw. św. Paraskiewy (1723), Łuków, Rejon turzyski
Klasztor Dominikanów w Czartorysku (1741–1753), zrujnowany, Rejon maniewicki
Cerkiew pw. Przemienienia Pańskiego (1600), Czetwertnia, Rejon maniewicki
Cerkiew pw. Zaśnięcia Matki Bożej (1643), Niskinicze, Rejon iwanicki
Monaster Narodzenia Matki Bożej w Zahorowie Nowym, (1760), dawna monasterska, zrujnowana, Rejon łokacki
Kościół pw. św. Trójcy (1642), Zaturce, Rejon łokacki
Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Kisielinie (1720), Kisielin, Rejon łokacki
Cerkiew św. Michała Archanioła w Kisielinie (1777), Rejon łokacki
Kościół Trójcy Świętej i klasztor Trynitarzy w Beresteczku (1711–1733), zrujnowany
Sobór Trójcy Świętej w Beresteczku (1910 – nieukończona budowa)
Kaplica pw. św. Tekli (XVII ст.), Beresteczko
Zamek Lubarta w Łucku (ХІІІ–XIV ст.), Łuck
Katedra Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Łucku (1616–1637), Łuck
Wielka Synagoga w Łucku (1626–1629), Łuck
Sobór Świętej Trójcy w Łucku, dawny kościół i klasztor bernardynów (1752–1755),
Cerkiew Opieki Matki Bożej w Łucku,
Cerkiew pw. św. Michała (1636), Białostok, Rejon łucki
Monaster św. Mikołaja (XVIII w.), Żydyczyn, Rejon kiwerecki
Cerkiew pw. św. Jerzego (1783), Hołoby, Rejon kowelski

Fotogaleria[edytuj | edytuj kod]

Sobór św. Trójcy w Beresteczku
Kolegiata pw. św. Trójcy w Ołyce
Kościół Rozesłania Apostołów we Włodzimierzu, obecnie prawosławny sobór Narodzenia Matki Bożej
Kościół pw. św. Piotra i Pawła w Ołyce
Zamek w Łucku
Klasztor Dominikanów w Czartorysku
Kościół pw. św. Trójcy w Lubomlu
Cerkiew pw. Opieki Matki Bożej w Poddębcach

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

województwo wołyńskie II Rzeczypospolitej

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2021 року [dostęp 2021-07-31] (ukr.).
↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР от 4 декабря 1939 года об образовании Волынской, Дрогобычской, Львовской, Ровенской, Станиславской и Тарнопольской областей в составе Украинской ССР (Сборник законов СССР и указов Президиума Верховного Совета СССР. 1938 г. – июль 1956 г / под ред. к. ю. н. Мандельштам Ю. И. – Москва: Государственное издательство юридической литературы, 1956, s. 52).
↑ Magazin für die neue Historie und Geographie Angelegt, t. XVI, Halle, 1782, s. 12–14.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Zdjęcia

[1] Чисельність наявного населення України на 1 січня 2021 року [dostęp 2021-07-31] (ukr.).

[2] Указ Президиума Верховного Совета СССР от 4 декабря 1939 года об образовании Волынской, Дрогобычской, Львовской, Ровенской, Станиславской и Тарнопольской областей в составе Украинской ССР (Сборник законов СССР и указов Президиума Верховного Совета СССР. 1938 г. – июль 1956 г / под ред. к. ю. н. Мандельштам Ю. И. – Москва: Государственное издательство юридической литературы, 1956, s. 52).

[3] Magazin für die neue Historie und Geographie Angelegt, t. XVI, Halle, 1782, s. 12–14.

[krym-4] Sewastopol i Republika Autonomiczna Krymu zostały jednostronnie inkorporowane do Rosji; na arenie międzynarodowej są uznawane za część Ukrainy.

[1]

[2]

[3]

[A]

Obwody	charkowski chersoński chmielnicki czerkaski czernihowski czerniowiecki dniepropetrowski doniecki iwanofrankiwski kijowski kirowohradzki lwowski ługański mikołajowski odeski połtawski rówieński sumski tarnopolski winnicki wołyński zakarpacki zaporoski żytomierski
Republika autonomiczna	Autonomiczna Republika Krymu^[A]
Miasta wydzielone	Kijów Sewastopol^[A]
Miasta obwodowe	Charków Chersoń Chmielnicki Czerkasy Czernihów Czerniowce Dniepr Donieck Iwano-Frankiwsk Kijów Kropywnycki Lwów Ługańsk Mikołajów Odessa Połtawa Równe Sumy Tarnopol Winnica Łuck Użhorod Zaporoże Żytomierz Symferopol^[A]

rejon kamieński	Kamień Koszyrski Lubieszów Maniewicze Przylisne Soszyczno
rejon kowelski	Wielimcze Wielick Wiszniów Hołoby Hołowno Dubeczno Dubowa Zabłocie Zabrodzie Kowel Kołodeżno Łuków Lubliniec Luboml Powórsk Ratno Równo Samary Serechowicze Smidyn Wyżwa Stara Turzysk Szack
rejon łucki	Beresteczko Boratyn Horodyszcze Horochów Dorosinie Kiwerce Kołki Kopaczówka Łuck Marianówka Ołyka Podhajce Rożyszcze Torczyn Cumań
rejon włodzimierski	Włodzimierz Wołyński Zaturce Zimno Iwanicze Litowiż Łokacze Nowowołyńsk Owadno Pawliwka Poromów Uściług