Cerkiew Kazańskiej Ikony Matki Bożej w Oszczowie

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cerkiew Kazańskiej Ikony Matki Bożej
cerkiew parafialna
Państwo

 Polska

Miejscowość

Oszczów

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny

Diecezja

warszawsko-chełmska

Wezwanie

Kazańskiej Ikony Matki Bożej

brak współrzędnych

Cerkiew Kazańskiej Ikony Matki Bożej – prawosławna cerkiew w Oszczowie, wzniesiona w latach 1908–1909 i rozebrana po II wojnie światowej.

Cerkiew została wzniesiona na potrzeby parafii prawosławnej w Oszczowie jako druga świątynia w tejże miejscowości, obok pounickiej cerkwi św. Jana Miłościwego. Miało to miejsce w latach 1908–1909[1]. Przy budowie świątyni wykorzystano projekt opracowany przez Aleksandra Puringa, architekta eparchii chełmskiej, według którego powstały także cerkwie w Sławatyczach, Topólczy, Krupem i Kryłowie[2]. Świątynia reprezentowała styl bizantyjsko-rosyjski[1]. Fundatorem wszystkich świątyń był ziemianin i publicysta słowianofilski[3] Kławdij Paschałow[4]. Jej budowa trwała od 1908 do 1909. Już sześć lat później, gdy prawosławni mieszkańcy Oszczowa udali się na bieżeństwo, obiekt został porzucony[1].

Żadna z oszczowskich świątyń nie została ponownie otwarta w niepodległej Polsce, chociaż miejscowa ludność prawosławna ubiegała się o to, a jej starania popierał metropolita warszawski i całej Polski Dionizy[5]. Ostatecznie cerkiew Kazańskiej Ikony Matki Bożej została przywrócona do użytku liturgicznego jako siedziba nieetatowej placówki duszpasterskiej[1]. Starania o jej legalizację i nadanie statusu etatowej parafii nie dały rezultatu[6].

Cerkiew w Oszczowie funkcjonowała do wywózek ludności ukraińskiej wyznania prawosławnego w latach 1944–1947. Następnie, pozbawiona opieki, stopniowo popadła w ruinę i w 1950 została rozebrana[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e W. Słobodian, Cerkwy chołmśkoji jeparchii, Lwiw 2005, ss.318–319.
  2. ↑ N. Klimuk. Sławatycki cud. „Przegląd Prawosławny”. 10 (328), październik 2012. Białystok. ISSN 1230-1078.
  3. ↑ A. Andrusiewicz, Złoty sen. Rosja XIX–XX wieku. Sprawy i ludzie, Wydawnictwo Literackie, Warszawa 2015, ISBN 978-83-08-06242-5, s. 136.
  4. ↑ Paulina Cynalewska-Kuczma, Architektura cerkiewna Królestwa Polskiego narzędziem integracji z Imperium Rosyjskim, Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Adama Mickiewicza, 2004, s. 152, ISBN 83-232-1463-8, OCLC 69452580.
  5. ↑ Grzesiak K.: Diecezja lubelska wobec prawosławia w latach 1918–1939. Wydawnictwo Archidiecezjalne GAUDIUM, 2010, s. 58 i 61. ISBN 978-83-7548-003-0.
  6. ↑ Grzesiak K.: Diecezja lubelska wobec prawosławia w latach 1918–1939. Wydawnictwo Archidiecezjalne GAUDIUM, 2010, s. 64. ISBN 978-83-7548-003-0.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Cerkiew_Kazańskiej_Ikony_Matki_Bożej_w_Oszczowie&oldid=60559812”