Cerkiew Wniebowstąpienia Pańskiego w Moskwie (Zamoskworieczje)

Cerkiew Wniebowstąpienia Pańskiego

Храм Вознесения Господня

7735619000
cerkiew parafialna
Widok ogólny
Państwo	Rosja
Miasto wydzielone	Moskwa
Miejscowość	Moskwa
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Eparchia	moskiewska miejska
Wezwanie	Wniebowstąpienia Pańskiego
Wspomnienie liturgiczne	40. dzień po Passze
Historia Data rozpoczęcia budowy 1708/1709 Data zakończenia budowy 1762 Data poświęcenia 1762 Data zamknięcia 1929 Aktualne przeznaczenie czynna świątynia prawosławna Data reaktywacji 1990 Fundator Aleksy Piotrowicz Romanow
Dane świątyni Architekt Domenico Trezzini (?) Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 Kopuła • liczba kopuł 3 Liczba ikonostasów 3 Ołtarz • liczba ołtarzy • wezwania ołtarzy bocznych 3 św. Sergiusza z Radoneża, św. Mikołaja
Położenie na mapie Moskwy Cerkiew Wniebowstąpienia Pańskiego
Położenie na mapie Rosji Cerkiew Wniebowstąpienia Pańskiego
55°43′35,1″N 37°37′26,3″E
Strona internetowa

Cerkiew Wniebowstąpienia Pańskiego – prawosławna cerkiew w Moskwie, w dekanacie moskworieckim eparchii moskiewskiej miejskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.

Historia

Pierwsza cerkiew na tym miejscu została wzniesiona w latach 1696–1700 na terenach podarowanych przez Monaster Daniłowski. Była to budowla drewniana z dwoma ołtarzami – głównym Wniebowstąpienia Pańskiego i bocznym Dziewięciu Męczenników z Kyziku. Już kilka lat po oddaniu świątyni do użytku, w 1708 lub 1709, carewicz Aleksy Piotrowicz polecił wznieść na jej miejscu cerkiew murowaną. Do śmierci Aleksego w 1718 budowa nie została zakończona. W 1714 oddano do użytku jedynie dolną cerkiew, poświęconą Jerozolimskiej Ikonie Matki Bożej, z ołtarzami św. Aleksego i Dziewięciu Męczenników z Kyziku. W związku z brakiem funduszy na kontynuowanie prac w kolejnych latach prace przy wznoszeniu świątyni zostały przerwane. Dopiero w 1756 parafianie uzyskali zgodę na przeprowadzenie zbiórki funduszy i dokończenie budowy. Nie ustalono, kto zaprojektował cerkiew, autorstwo Domenico Trezziniego jest jedynie hipotezą. Poświęcenie gotowego obiektu miało miejsce w lipcu 1762.

W latach 30. i 40. XIX w. cerkiew została w znacznym stopniu przebudowana. W 1832 z funduszy przekazany przez jej starostę, Riemizowa, wzniesiono dwukondygnacyjny obszerny przedsionek. Urządzono również boczne ołtarze w górnej cerkwi, poświęcone św. Mikołajowi i św. Sergiuszowi z Radoneża; w 1845 ustawiono przed nimi ikonostasy, a nad nimi zbudowano kopuły. Trzy lata wcześniej nadbudowano o dwie kondygnacje, dekorowane w stylu empire, cerkiewną dzwonnicę. Kilkakrotnie zmieniano dekorację malarską we wnętrzu świątyni, po raz ostatni w końcu XIX w. Wykonane wówczas freski stylowo reprezentują późny klasycyzm.

Cerkiew pozostała czynna do 1929. W kolejnych latach została odebrana Cerkwi prawosławnej i zaadaptowana na cele świeckie. Instytucje państwowe działały w niej do 1990, gdy władze zgodziły się na ponowne przekazanie budynku dla celów kultowych.