Chalcolemia nakanai
| Chalcolemia nakanai[1] | |
| Zhang et Maddison, 2012 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| (bez rangi) | Salticoida |
| (bez rangi) | Saltafresia |
| (bez rangi) | Simonida |
| Plemię | |
| Rodzaj |
Chalcolemia |
| Gatunek |
Chalcolemia nakanai |
Chalcolemia nakanai – gatunek pająka z rodziny skakunowatych i podrodziny Salticinae, jedyny z monotypowego rodzaju Chalcolemia. Występuje endemicznie na Nowej Brytanii.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj i gatunek opisane zostały po raz pierwszy w 2012 roku przez Zhang Junxia i Wayne’a Maddisona[2][3]. Opisu dokonano na podstawie pojedynczej samicy odłowionej w 2009 roku. Jako lokalizację typową wskazano góry Nakanai na Nowej Brytanii w Papui-Nowej Gwinei. Nazwa rodzajowa nawiązywać ma do podobnego wyglądem rodzaju Chalcolecta, natomiast epitet gatunkowy pochodzi od lokalizacji typowej[3].
Rodzaj ten początkowo umieszczono w podrodzinie Euophoryinae[3]. Po rewizji systematyki skakunowatych z 2015 roku takson ten ma status plemienia w kladzie Simonida w obrębie podrodziny Salticinae[4]. W obrębie plemienia Euophoryini Chalcolemia tworzy klad z rodzajami Chalcolecta, Diolenius, Efate, Furculattus, Ohilimia, Paraharmochirus, Sobasina, Tarodes i Udvardya, na co wskazują wyniki morfologiczno-molekularnej analizy filogenetycznej, którą przeprowadzili w 2015 roku Zhang Junxia i Wayne Maddison[5].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Jedyny znany okaz ma karapaks długości 1,7 mm oraz opistosomę (odwłok) długości 2,9 mm. Ciało jest delikatnie zbudowane, długie i wąskie ze smukłymi odnóżami. Ubarwienie po przechowywaniu w alkoholu jest jasno piaskowobrązowe z szarobrązowymi znakami na żółtobrązowym karapaksie oraz nieregularnymi, brązowymi do ciemnobrązowych znakami na wierzchu opistosomy. Kształtem karapaks przypomina ten u Chalcolecta, różniąc się jednak słabiej wypukłymi, niemal równoległymi brzegami bocznymi. Oczy pary przednio-bocznej leżą bliżej bocznych brzegów karapaksu niż u podobnej Gambaquezonia. Szczękoczułki na przedniej krawędzi mają dwa zęby, na tylnej zaś jeden ząb z bruzdami dzielącymi go na cztery wierzchołki. Odnóża przedniej pary różnią wyraźnie od tych u rodzaju Chalcolecta – mają udo, rzepkę i goleń cienkie, nie grubsze znacząco niż nadstopie i stopa, a ponadto na spodzie nadstopia znajdują się cztery, a nie trzy pary szczecinek makroskopowych. Wulwa cechuje się brakiem gruczołów dodatkowych oraz podziałem spermateki na dwa zbiorniki (komory), z których wtórny jest większy i owalny. Epigynum cechuje się okienkiem z szeroką, wyraźną przegrodą środkową oraz położonym blisko środka otworem przewodu kopulacyjnego[3].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Gatunek endemiczny dla Nowej Brytanii, wchodzącej w skład Papui-Nowej Gwinei wyspy na północy krainy orientalnej. Znany tylko z lokalizacji typowej. Znaleziony na wysokości 200 m n.p.m. Zasiedla lasy, gdzie bytuje wśród liści[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Chalcolemia nakanai, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Norman I. Platnick: Gen. Chalcolemia Zhang & Maddison, 2012. [w:] World Spider Catalog Version 23.0 [on-line]. Natural History Museum Bern. [dostęp 2022-02-20].
- ↑ a b c d e Zhang Junxia, Wayne P. Maddison. New euophryine jumping spiders from Papua New Guinea (Araneae: Salticidae: Euophryinae). „Zootaxa”. 3491, s. 1-74, 2012. DOI: 10.11646/zootaxa.3491.1.1.
- ↑ Wayne P. Maddison. A phylogenetic classification of jumping spiders (Araneae: Salticidae). „Journal of Arachnology”. 43 (3), s. 231–292, 2015. DOI: 10.1636/arac-43-03-231-292.
- ↑ Zhang Junxia, Wayne P. Maddison. Genera of euophryine jumping spiders (Araneae: Salticidae), with a combined molecular-morphological phylogeny. „Zootaxa”. 3938 (1). s. 1-147 (25). DOI: 10.11646/zootaxa.3938.1.1.