Charles-René Renou
| Data i miejsce urodzenia |
22 sierpnia 1812 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
18 października 1863 |
| prefekt apostolski Lhasy | |
| Okres sprawowania |
1853 - 1863 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Prezbiterat |
20 maja 1837 |
Charles-René-Alexis Renou MEP (ur. 22 sierpnia 1812 w Vernantes, zm. 18 października 1863 w Kiangka) – francuski duchowny rzymskokatolicki, misjonarz, prefekt apostolski Lhasy.
Biografia[edytuj | edytuj kod]
Studiował w wyższym seminarium duchownym w Angers. 14 września 1836 wstąpił do Towarzystwa Misji Zagranicznych w Paryżu. 20 maja 1837 otrzymał święcenia prezbiteriatu i został kapłanem swojego zgromadzenia[1].
15 maja 1838 wyjechał do Chin, gdzie został przydzielony do wikariatu apostolskiego Syczuanu i po opanowaniu języka chińskiego przez kolejne lata pracował duszpastersko. W 1840 został mianowany prowikaruszem[1].
Po utworzeniu 27 marca 1846 wikariatu apostolskiego Lhasy, podjął się zadania ewangelizacji Tybetu. Wyjechał tam w przebraniu kupca. W kwietniu 1848 doniesiono o jego pobycie na terytorium Tybetu (co było zakazane obcokrajowcom) władzom chińskim, które go aresztowały i odeskortowały do Kanton, gdzie został przekazany przedstawicielowi Francji. Następnie pracował w prowincji Guangdong[1].
22 września 1852 ponownie w stroju kupca wyruszył do Tybetu i osiadł w klasztorze buddyjskim, gdzie pobierał lekcje języka tybetańskiego. Gdy w okolicy zrobiło się głośno o jego obecności, 18 grudnia 1853 wyjechał do Junnanu. Tam otrzymał informację o mianowaniu go 21 marca 1853 prefektem apostolskim Lhasy od strony Chin (jednocześnie działał prefekt od strony Indii)[1].
W marcu 1854 ponownie wyruszył do Tybetu i po pobycie w klasztorze, w którym przebywał w zeszłym roku, 3 grudnia 1854 wydzierżawił ziemię w Bonga, gdzie założył misję i się osiedlił. Była to pierwsza misja katolicka w Tybecie. Wśród ochrzczonych w Bonga Tybetańczyków dominowali niewolnicy, zarówno dzieci jak i dorośli. Okoliczna ludność buddyjska była w większości wrogo nastawiona do misji, która została kilkukrotnie splądrowana, a jej mieszkańcy pobici. Gdy sytuacja się zaogniła, postanowił się wycofać i przed władzami tybetańskimi i chińskimi w Kiangki walczyć o zachowanie misji, co zakończyło się sukcesem[1].
17 lutego 1857 Jacques-Léon Thomine-Desmazures został wikariuszem apostolskim Lhasy i przejął on kierowanie wikariatem. W 1861 ks. Renou towarzyszył swojemu biskupowi w podróży do Lhasy, która została zatrzymana przez lamów. Po kilku miesiącach oczekiwania, bp Thomine-Desmazures zawrócił i udał się do Pekinu, nigdy nie powracając do wikariatu[2] - tym samym ks. Renou ponownie został najwyżej postawionym duchownym w wikariacie. Od 20 czerwca 1862 ks. Renou i Desgodins kontynuowali podróż, nie dotarli jednak do celu. Zostali aresztowani i musieli wrócić do Bonga. Obawiając się dalszych komplikacji prefekt udał się do Kiangki, gdzie zabiegał o sprawy misji u lokalnych urzędników. Tam też 18 października 1863 zmarł i został pochowany[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Charles RENOU. Institut de recherche France-Asie. [dostęp 2023-06-18]. (fr.).
- ↑ Jacques-Léon THOMINE-DESMAZURES. Institut de recherche France-Asie. [dostęp 2023-06-18]. (fr.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Charles-René Renou [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2023-06-18] (ang.).