Charles de Lorraine-Vaudémont (1567–1607)
| Kardynał diakon | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1 lipca 1567 |
| Data i miejsce śmierci |
24 listopada 1607 |
| Biskup Metzu | |
| Okres sprawowania |
1578–1592 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Kreacja kardynalska |
20 grudnia 1589 |
| Kościół tytularny | |
Charles de Lorraine-Vaudémont (ur. 1 lipca 1567 w Nancy, zm. 24 listopada 1607 tamże) – francuski kardynał.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 1 lipca 1567 roku w Nancy, jako syn Karola III Wielkiego i Klaudii Walezjuszki (jego rodzeństwem byli m.in.: Henryk i Krystyna)[1]. W młodości był kanonikiem kapituł w Trewirze, Moguncji, Kolonii i Strasburgu[1]. 18 lipca 1578 roku został wybrany biskupem Metzu[2]. 20 grudnia 1589 roku został kreowany kardynałem diakonem i otrzymał diakonię Sant'Agata alla Suburra[2]. W latach 1590–1595 nie uczestniczył w żadnym z sześciu konklawe zwołanych w czasie sprawowania przez niego godności kardynalskiej[1]. W latach 1591–1607 był legatem w księstwach Lotaryngii i Baru oraz Trzech Biskupstwach[1]. w 1592 roku katolicka kapituła katedralna wybrała go biskupem Strasburga, podczas gdy luterańska kapituła obrała na to stanowisko Jana Jerzego Hohenzollerna[1]. Wywiązał się konlflikt zbrojny dotyczący kontroli nad diecezją i trwał do 1604 roku, kiedy duchowny protestancki zrezygnował, a kardynał został jedynym, prawowitym biskupem, uznawanym przez obie kapituły[1]. Zmarł 24 listopada 1607 roku w Nancy[2].