Chelonoidis niger abingdonii
Chelonoidis niger abingdonii | |||||
(Günther, 1877) | |||||
Samotny George | |||||
Systematyka | |||||
Domena | |||||
---|---|---|---|---|---|
Królestwo | |||||
Typ | |||||
Podtyp | |||||
Gromada | |||||
Rząd | |||||
Podrząd | |||||
Rodzina | |||||
Rodzaj | |||||
Gatunek | |||||
Podgatunek |
Chelonoidis niger abingdonii | ||||
| |||||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||||
Zasięg występowania | |||||
Chelonoidis niger abingdonii – wymarły podgatunek[1] żółwia słoniowego, gatunku żółwia z rodziny żółwi lądowych (Testudinidae). Żył na wyspie Pinta (dawniej Abingdon) w archipelagu wysp Galapagos[2]. Niektórzy autorzy uznawali go za osobny gatunek[1].
Żółw żyjący na lądzie, dostosowany do żerowania na niższych częściach roślin, m.in. kaktusowatych. Skorupa siodłowanego kształtu. Wyjściowa populacja tego podgatunku mogła wynosić ok. 2500 dorosłych osobników. W związku z obecnością i działalnością człowieka populacja Ch. n. abingdonii załamała się w połowie XIX w. i ulegała dalszemu zmniejszaniu, m.in. na skutek działalności rybackiej, gdyż Ch. n. abingdonii stanowił pożywienie rybaków. Introdukcja kóz na wyspę w 1959 r. spowodowała zanik dużej części roślinności, co przyczyniło się ostatecznie do wymarcia gatunku mimo prowadzonej w późniejszych latach (1998–2003) akcji eradykacji kóz[2].
Ostatni znany przedstawiciel podgatunku został odłowiony w 1972 r. i był przetrzymywany w centrum hodowli na wyspie Santa Cruz, gdzie został nazwany Samotny George, gdyż odmawiał współżycia z żółwicami innych gatunków. Z tego powodu pracownicy centrum nazywali go jednym z najbardziej upartych zwierząt na świecie, a Księga rekordów Guinnessa określiła go jako najbardziej samotne zwierzę na Ziemi[3]. Pomimo intensywnych wysiłków nie odnaleziono więcej osobników, w związku z czym w 1996 r. IUCN uznała gatunek za wymarły na wolności. W 2008 r. przeprowadzono ostatnią akcję poszukiwawczą, ale odnaleziono tylko kilka skorup żółwi na dnie szczelin skalnych. Samotny George, ostatni żółw Ch. n. abingdonii, zmarł 24 czerwca 2012 r.[2]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l m n P. Uetz & J. Hallermann: Chelonoidis niger (Quoy & Gaimard, 1824). The Reptile Database. [dostęp 2024-02-22]. (ang.).
- ↑ a b c d Cayot i inni, Chelonoidis abingdonii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2024-03-05] (ang.).
- ↑ Aleksander Gurgul: Samotna żółwica z Galapagos czeka na partnera. [w:] Gazeta Wyborcza [on-line]. Agora SA, 2019-04-23. [dostęp 2019-04-24]. (pol.).