Chlamydie

Chlamydie
Chlamydia trachomatis (brązowe) na podłożu McCoya
Systematyka
Domena	bakterie
Klasa	Chlamydiae
Rząd	Chlamydiales
Rodzina	Chlamydiaceae
Rodzaj	Chlamydia

Chlamydie (łac. Chlamydiae) – rodzaj bakterii bezwzględnie wewnątrzkomórkowych. Bakterie te nie wytwarzają własnego ATP, lecz wymieniają swoje ADP na ATP gospodarza. Bakterie pokrewne riketsjom. Posiadają lipopolisacharyd (LPS) w swojej błonie komórkowej zewnętrznej, podobnie jak większość bakterii Gram-ujemnych, jednak w przeciwieństwie do nich nie posiadają w ścianie kwasu maramidowego oraz peptydoglikanu. Są zdolne do syntezy własnych białek, dzięki posiadaniu rybosomów.

Istnieją trzy gatunki chlamydii patogennych dla ludzi^{[potrzebny przypis]}:

1. C. trachomatis – przenoszona drogą płciową;
2. C. pneumoniae – przenoszona drogą kropelkową;
3. C. psittaci – przenoszona przez kontakt z chorym ptactwem (psitakoza (papuzica), gdy dojdzie do przeniesienie z chorej papugi lub ornitoza, gdy dojdzie do przeniesienia do innego ptaka);

Znana jest jedna chlamydia chorobotwórcza dla koni:

1. C. pecorum

Pozostałe znane gatunki chlamydia chorobotwórcze dla zwierząt

1. C. felis
2. C. abortus
3. C. muridarum
4. C. caviae
5. C. suis

Cykl rozwojowy

Wszystkie bakterie z tej grupy mają podobny cykl reprodukcji. Ciałka elementarne (EB elementary bodies), malutkie komórki o średnicy około 300 nm. Zawierają nukleoid. Są to formy inwazyjne dla komórek, do których wnikają w wyniku fagocytozy. Po 6-8 godzinach przekształca się w ciałko pierwotne o rozmiarach od 0.5 do 1 μm, które pozbawione jest nukleoidu (pozostaje wodniczka) i błon powierzchniowych z komórki gospodarza. Wewnątrz znajduje się ciałko RB (reticulate body). W ciągu następnych 18-24 godzin ciałko powiększa się, a zawarte RB ulegają wielokrotnym podziałom. Otaczająca je wodniczka wypełnia się ciałkami wtrętowymi. Następnie ciałka są uwalniane poza komórkę i już jako ciałka EB zakażają kolejne komórki powtarzając cykl.

Chlamydie nie są zdolne do syntetyzowania ATP (fosforylacji), w związku z czym wykorzystują ATP zakażonego organizmu.

Patogeneza

Wytwarzają wiele białek szoku cieplnego.

Hodowla

Chlamydie są bakteriami bezwzględnie wewnątrzkomórkowymi i jako takie nie mogą być hodowane na podłożach bakteriologicznych. Natomiast mogą rosnąć w hodowlach komórkowych. Chlamydie można namnażać w zarodku kurzym oraz w różnych tkankach zwierzęcych, czy komórkach hodowli tkankowej.

Zakażenie hodowli wciąż pozostaje najbardziej czułym i swoistym sposobem wykrywania wszystkich gatunków Chlamydiae. Identyfikacja Chlamydiae w hodowli opiera się na wykryciu obecności ciałek wtrętowych. Ciałka wtrętowe, które łączą się z przeciwciałami swoistymi dla rodzaju Chlamydiae i przeciwciałami przeciwko C. trachomatis świadczą o zakażeniu C. trachomatis. Ciałka wtrętowe, nie łączące się z przeciwciałami przeciwko C. trachomatis oznaczają zakażenie albo przez C. psittaci, albo przez C. pneumoniae. Dotychczas nie opracowano żadnej metody pozwalającej rozróżnić te dwa drobnoustroje.

Bibliografia

• "Mikrobiologia Lekarska" pod redakcją Marii Lucyny Zaremby i Jerzego Borowskiego.
• "Mikrobiologia i choroby zakaźne" pod redakcją Gabriela Virelli
• "Zarys klinicznej bakteriologii weterynaryjnej" redakacja naukowa Konrad Malicki, Marian Binek, wyd. SGGW, Warszawa 2004

Zapoznaj się z zastrzeżeniami dotyczącymi pojęć medycznych i pokrewnych w Wikipedii.