Chleb Ezechiela

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Chleb Ezechiela – jeden z najstarszych opisanych rodzajów chleba. Jest wzmiankowany w Biblii w Księdze Ezechiela, około 600 lat p.n.e. Chlebem tym odżywiał się Ezechiel podczas dwuletniego przebywania na pustyni, kiedy dostał polecenie od Boga, aby pościć przez 390 dni. Bóg mu powiedział, by w tym czasie odżywiał się chlebem składającym się z wymienionych składników. Ezechiel miał go spożywać z powodu grzechów swych rodaków.[1]

Weź sobie pszenicy i jęczmienia, bobu i soczewicy, prosa i orkiszu: włóż je do tego samego naczynia i przygotuj sobie z tego chleb. (Ez 4,9)

Współcześnie chlebem Ezechiela nazywane są wypieki bazujące na przepisie z Księgi Ezechiela, które bywają uzupełniane o dodatki poprawiające smak.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Niektórzy komentatorzy wątpią w trafność tłumaczenia słowa וְכֻסְּמִ֗ים jako orkisz podając inną odmianę pszenicy -- płaskurka (p. np. [1])

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Kitty Morse, Biblijna Uczta. Potrawy z Ziemi Świętej, Katarzyna Kozłowska (tłum.), Warszawa: Prószyński i S-ka, 2001, s. -, ISBN 83-7337-013-7, OCLC 749255220.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]