Przejdź do zawartości

Chodasiewicze

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chodasiewicze
Ходасавічы
Ilustracja
Dwór Chodasiewiczów w Chodasiewiczach w 1913 roku
Państwo

 Białoruś

Obwód

 homelski

Rejon

rohaczowski

Populacja (2009)
• liczba ludności


67[1]

Nr kierunkowy

+375 2339

Położenie na mapie obwodu homelskiego
Mapa konturowa obwodu homelskiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Chodasiewicze”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Chodasiewicze”
Ziemia53°01′16″N 30°07′09″E/53,021111 30,119167

Chodasiewicze (błr. Ходасавічы; ros. Ходосовичи) – wieś na Białorusi, w rejonie rohaczowskim obwodu homelskiego, około 13 km na północ od Żłobina i około 10 km na południowy wschód od Rohaczowa, na lewym brzegu Dniepru.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pierwotna nazwa wsi to Junczewicze. Mieszkała tam rodzina Chodasiewiczów h. Dołęga. Wieś należała do powiatu rzeczyckiego. Pierwszym znanym właścicielem Junczewicz był 1528 roku Jarmoła, syn Chodasa, ziemianina mińskiego[2]. Jego wnuk Krzysztof przeszedł około 1590 roku na katolicyzm. W nieznanych okolicznościach w okresie między 1664 a 1780 rokiem majątek nie znajdował się w rękach Chodasiewiczów. Po I rozbiorze Polski znalazł się na terenie Imperium Rosyjskiego. W 1780 roku Józef Chodasiewcz ponownie stał się właścicielem Chodasiewicz. Za udział w powstaniu styczniowym jego wnuka Jana majątek został skonfiskowany albo wzięty w sekwestr, a Jan został na 20 lat zesłany na Sybir. Po powrocie z zesłania w 1883 roku Jan odzyskał majątek, który wkrótce dostał w spadku jego syn Adolf, ostatni właściciel Chodasiewcz.

Od 1917 Chodasiewicze znalazły się w ZSRR, w 1930 roku utworzono tu kołchoz.

Majątek w Chodasiewiczach jest opisany w 1. tomie Dziejów rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej Romana Aftanazego.

Dawne zabytki

[edytuj | edytuj kod]

Józef Chodasiewicz wybudował tu w latach 1780–1784 niewielki, parterowy, murowany dwór. W latach 50. XIX wieku dwór został znacznie rozbudowany: od strony ogrodu dwór stał się dwukondygnacyjny, dodano rozbudowane skrzydła. Wnętrza otrzymały niemal pałacowy wystrój[2]. Dwór stał pośrodku ogromnego, 40-hektarowego parku. Wystrój wnętrza ocalał mimo zsyłki Jana, ponieważ jego żona Helena pozostała z dziećmi w sąsiednim majątku (Tursk Sianożęckich), zabrawszy ze sobą wszystkie cenniejsze rzeczy[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]