Przejdź do zawartości

Christfried Jakob

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Christfried Jakob
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

25 grudnia 1866
Wörnitzostheim k. Nördlingen-im-Ries

Data i miejsce śmierci

6 maja 1956
Buenos Aires

Alma Mater

Uniwersytet w Erlangen

Uczelnia

Uniwersytet w Buenos Aires

Christfried Jakob, Christofredo Jakob (ur. 25 grudnia 1866 w Wörnitzostheim koło Nördlingen-im-Ries, zm. 6 maja 1956 w Buenos Aires) – niemiecko-argentyński lekarz, neuropatolog, filozof, poeta. Przez Constantina von Economo i Georga N. Koskinasa zaliczany, obok Theodora Kaesa i Santiago Ramóna y Cajala, do najwybitniejszych neuroanatomów zajmujących się korą mózgową. W jego dorobku naukowym znajduje się 30 bogato ilustrowanych monografii i około 200 artykułów dotyczących neurobiologii porównawczej, anatomii opisowej i patologicznej, neuropatologii, psychiatrii, neuropsychologii, filozofii, embriologii, zoologii, botaniki, hydrobiologii, paleontologii i geografii. Na jego cześć nazwano jezioro Lago Jakob, badane przez niego w 1934 roku, zlokalizowane na wysokości 1 600 m n.m. w regionie Nahuel Huapí w zachodniej części Patagonii (41°S, 71°W). Pod pseudonimem Dr. Aussenseiter wydał dwa zbiory wierszy, Die Apotheose der Null (1932) i Die Apotheose des Unendlichen (1944).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się jako syn Gottfrieda Jakoba i Babette z domu Körber 25 grudnia (stąd imię) 1866 roku w Wörnitzostheim na północ od bawarskiego miasta Nördlingen-im-Ries. Rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie w Erlangen w 1886 i ukończył je 18 czerwca 1890], otrzymując nagrodę w wysokości 1 000 marek za wybitne wyniki w nauce. Dysertacja doktorska Jakoba dotyczyła kiłowego zapalenia aorty; jego promotorem był Friedrich Albert von Zenker. W 1892 Jakob był drugim, i w 1893 pierwszym asystentem w klinice uniwersyteckiej, którą kierował w tym czasie Adolf von Strümpell. W 1895 Jakob rozpoczął prywatną praktykę w Bambergu i w tym samym roku wydał swoją pierwszą pracę, atlas neuroanatomii, przetłumaczony wkrótce na rosyjski, angielski, francuski i włoski. W 1899 roku ukazało się jego drugie wydanie. W 1897 Jakob opublikował atlas metod badania klinicznego, który doczekał się tłumaczeń na angielski i francuski.

W 1898 na zaproszenie Domingo Cabreda profesora psychiatrii Uniwersytetu w Buenos Aires, Jakob podpisał trzyletni kontrakt i wyjechał do Argentyny by kierować laboratorium Klinki Neurologicznej i Psychiatrycznej Hospicio de las Mercedes (Strümpell odrzucił zaproszenie). Główną zachętą była możliwość badań na dużym materiale; w Buenos Aires rocznie badano 300 mózgów, w Niemczech w tym samym czasie zaledwie 2-3.

Jakob wypłynął do Argentyny z Hamburga i był w Buenos Aires 17 lipca 1899 roku. W 1912 przedłużył kontrakt i pozostał w Argentynie na stałe nie licząc dwuletniego wyjazdu do Niemiec. Pracował w Hospital Nacional de Alienadas, zakładzie umysłowym dla kobiet w Buenos Aires.

Dorobek naukowy

[edytuj | edytuj kod]
Ilustracja z atlasu Christfrieda Jakoba (1895)

Opublikował tam m.in. trzytomowy atlas Folia Neurobiologica Argentina. Jakob zajmował się również zoologią, opisując anatomię i histologię ssaków Grypotherium domesticum, Chlamydophorus truncatus, Didelphys azarai, Metachirus crassicaudatus) oraz gadów, takich jak Caiman latirostris. W 1905 roku przedstawił pracę poświęconą anatomii mózgowia południowoamerykańskich Indian[1]. Był twórcą Argentyńskiej Szkoły Neurobiologicznej (Escuela Neurobiológica Argentina).

Jakob około 1907–1908 roku odkrył funkcję zakrętu obręczy, jaką jest zbieranie bodźców proprioceptywnych i interoceptywnych z mięśni i trzewi, a między 1911 a 1913 rokiem w monografiach poświęconych neuroanatomii porównawczej opisał udział ciał suteczkowatych, przednich jąder wzgórza i hipokampa (czyli elementów kręgu Papeza) w kontroli emocji (na kilkanaście lat przed pracami Papeza). W pracach tych Jakob opisał też projekcje wzgórzowo-obręczowe, które to odkrycie przypisuje się zazwyczaj Le Gros Clarkowi i Boggonowi (prace z 1933 roku), i wprowadził termin „mózgu trzewnego”, co ponownie zrobił Paul D. MacLean w 1949 roku[2].

Wybrane prace

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jakob C. Ueber die Ubiquität der senso-motorischen Doppelfunktion der Hirnrinde als Grundlage einer neuen biologischen Auffassung des kortikalen Seelenorgans. Münchener Medizinische Wochenschrift 59, ss. 466-468, 1912
  2. Triarhou L.C.. Centenary of Christfried Jakob's discovery of the visceral brain: An unheeded precedence in affective neuroscience. „Neurosci Biobehav Rev.”. 32 (5), s. 984–1000, 2008. PMID: 18479750. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]