Chrystyna Botiuk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chrystyna Botiuk
Христина Ботюк
Pełne imię i nazwisko

Chrystyna Ołeksandriwna Botiuk

Data i miejsce urodzenia

8 listopada 1979
Iwano-Frankiwsk, Ukraina

Pozycja

napastnik

Informacje klubowe
Klub

Prykarpattia-DJuSSz-3 Iwano-Frankiwsk

Numer w klubie

13

Kariera juniorska
Lata Klub
IFKFW
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1994–1996 Auskoprut-Roksolana Iwano-Frankiwsk (hokej na trawie) ? (?)
2004–2007 Spartak Iwano-Frankiwsk/Naftochimik Kałusz 47 (45)
2004–2005 Spartak Iwano-Frankiwsk (futsal) ? (47)
2008 Żytłobud-1 Charków 5 (1)
2008 Naftochimik Kałusz 11 (4)
2010–2012 Naftochimik-DJuSSz-3 Kałusz (futsal) ? (?)
2011–2012 Naftochimik Kałusz 26 (8)
2014–2016 Oswita-DJuSSz-3 Iwano-Frankiwsk 11 (7)
2018–2021 Stanisławczanka-DJuSSz-3/Prykarpattia-DJuSSz-3 Iwano-Frankiwsk 15 (5)
2022 SC Dirmerzheim ? (?)
2022– Prykarpattia-DJuSSz-3 Iwano-Frankiwsk 4 (2)
  1. Aktualne na: 1 maja 2023. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Chrystyna Ołeksandriwna Botiuk, ukr. Христина Олександрівна Ботюк (ur. 8 listopada 1979 w Iwano-Frankiwsku, Ukraińska SRR) – ukraińska piłkarka grająca na pozycji napastnika w Prykarpattia-DJuSSz-3 Iwano-Frankiwsk, futsalistka i hokeistka na trawie.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

W dzieciństwie uprawiała gimnastykę, pływanie, piłkę ręczną i nożną. Grała w klubie koszykówki Beskyd Iwano-Frankiwsk[1].

W latach 90. XX wieku po utworzeniu w mieście drużyny hokeja na trawie Auskoprut-Roksolana Iwano-Frankiwsk dołączyła do niej i rozpoczęła swoją drogę do sportu zawodowego. Dwukrotnie została brązową medalistką mistrzostw Ukrainy wśród kobiet, grając w rozgrywkach Pucharu Mistrzów (dywizja B)[2].

Ukończyła IFKFW. W 2004 rozpoczęła karierę piłkarską w klubie Spartak Iwano-Frankiwsk, który akurat został utworzony[3]. Zimą 2004 klub startował w rozgrywkach futsalowych. W składzie klubu zdobyła złote medale Pierwszej ligi Ukrainy oraz została królową strzelców ligi z 47 bramkami[4]. Przez kilka kolejnych sezonów Naftochimik z Kałusza, w której grała Botiuk, zdobywała różnego rodzaju medale, a w 2006 roku została królową strzelców mistrzostw. Jej pewna gra sprawiła, że otrzymała opaskę kapitana. W 2007 roku klub przedwcześnie zdobył mistrzostwo Ukrainy, po czym z powodzeniem występował w Pucharze UEFA 2008/09[5].

Na początku 2008 została zaproszona do najlepszej wówczas ukraińskiej drużyny Żytłobud-1 Charków[6]. Ale już w lipcu Botiuk wróciła do rodzimego klubu. Jednak kryzys finansowy zadał jednak dość silny cios właścicielom klubu, dlatego postanowili czasowo zawiesić udział Naftochimika w rozgrywkach od 2009 roku.

W latach 2009-2010 kiedy Naftochimik zawiesił działalność brała udział w obwodowych mistrzostwach w futsalu, broniąc barw męskiego zespołu Energozbut Iwano-Frankiwsk.

Po wznowieniu działalności Naftochimika w 2011 roku zawodniczka dołączyła do klubu, w barwach którego zdobyła brązowe medale mistrzostw kraju, a rok później wicemistrzostwo i Puchar Ukrainy. W tym samym czasie brała udział w rozgrywkach futsalu, docierając do finału Pucharu Ukrainy[7]. Jednak „Naftochimik” nie ukończył mistrzostw z 2013 roku[8], więc Botiuk, otrzymawszy status wolnego agenta, postanowiła zrobić sobie krótką przerwę w sporcie i poświęcić więcej uwagi na swoją rodzinę.

Kiedy w 2014 roku w mieście został utworzony klub Oswita-DJuSSz-3 Iwano-Frankiwsk piłkarka dołączyła do drużyny, z którą zdobyła srebrne i brązowe medale mistrzostw Pierwszej ligi. W 2017 klub zawiesił działalność, a po półtorarocznej nieobecności w rozgrywkach pod nazwą Stanisławczanka-DJuSSz-3 Iwano-Frankiwsk wystartował ponownie w sezonie 2018/19. W 2019 klub zmienił nazwę na ŻFK Prykarpattia-DJuSSz-3 Iwano-Frankiwsk. Piłkarka z wieloletnim doświadczeniem nadal była wierna klubowi.

Na początku 2022 roku po inwazji Rosji na Ukrainę wyjechała do Niemiec, gdzie została zawodniczką amatorskiego zespołu SC Dirmerzheim[9].

Latem 2022 roku powróciła do klubu z Iwano-Frankiwska[10].

Sukcesy i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy w hokeju na trawie[edytuj | edytuj kod]

Auskoprut-Roksolana Iwano-Frankiwsk

Sukcesy piłkarskie[edytuj | edytuj kod]

Naftochimik Kałusz
  • mistrz Ukrainy (1): 2007
  • wicemistrz Ukrainy (1): 2012
  • brązowa medalistka mistrzostw Ukrainy (4): 2005, 2006, 2008, 2011
  • zdobywca Pucharu Ukrainy (1): 2012
Oswita-DJuSSz-3 Iwano-Frankiwsk / Stanisławczanka-DJuSSz-3 Iwano-Frankiwsk / Prykarpattia-DJuSSz-3 Iwano-Frankiwsk

Sukcesy futsalowe[edytuj | edytuj kod]

Spartak Iwano-Frankiwsk / Naftochimik Kałusz

Sukcesy i odznaczenia indywidualne[edytuj | edytuj kod]

  • królowa strzelców mistrzostw Ukrainy w piłce nożnej (1): 2006
  • królowa strzelców pierwszej ligi mistrzostw Ukrainy w futsalu (1): 2004/05
  • Mistrz Sportu Ukrainy w piłce nożnej
  • Mistrz Sportu Ukrainy w hokeju na trawie
  • Kandydat na mistrza sportu Ukrainy w futsalu

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Христина БОТЮК. UA-Футбол, 2019-03-31. [dostęp 2023-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-17)]. (ukr.).
  2. Христина БОТЮК: «Наша збірна повинна, як мінімум, виходити з групи». Галицький кореспондент, 2012-06-10. [dostęp 2023-05-01]. (ukr.).
  3. Крупним планом. Христина Ботюк. Івано-Франківська обласна асоціація футболу, 2016-02-08. [dostęp 2023-05-01]. (ukr.).
  4. Грозный Калуш. Жіночий спорт України, 2012-06-28. [dostęp 2023-05-01]. (ros.).
  5. Христина Ботюк: «Ми збирали повний стадіон – це незабутня атмосфера». Жіночий футбол УАФ, 2020-07-21. [dostęp 2023-05-01]. (ukr.).
  6. Женский футбол: В путь за «золотом». Вечірній Харків, 2008-05-21. [dostęp 2023-05-01]. (ros.).
  7. Финал. «Беличанка-НПУ»: кубок наш!!!. belichanka.com, 2011-05-25. [dostęp 2023-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-02)]. (ros.).
  8. «Нафтохімік» припинив існування. sport.if.ua, 2013-09-12. [dostęp 2023-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-02)]. (ukr.).
  9. Христина Ботюк результативно дебютувала в Німеччині. sport.if.ua, 2022-05-23. [dostęp 2023-05-01]. (ukr.).
  10. Перша ліга 22/23. «Прикарпаття-ДЮСШ №3» – «Янтарочка» – 1:1. Жіночий футбол УАФ, 2022-10-29. [dostęp 2023-05-01]. (ukr.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]