Bruzdniczek malutki
.JPG)
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
bruzdniczek malutki |
| Nazwa systematyczna | |
| Clitopilus hobsonii (Berk.) P.D. Orton Trans. Br. mycol. Soc. 43(2): 174 (1960) | |
.JPG)
Bruzdniczek malutki (Clitopilus hobsonii (Berk.) P.D. Orton) – gatunek grzybów należący do rodziny dzwonkówkowatych (Entolomataceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Clitopilus, Entolomataceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1860 r. M.J. Berkeley nadając mu nazwę Agaricus hobsonii. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1960 r. Peter D. Orton przenosząc go do rodzaju Clitopilus[1].
- Agaricus hobsonii Berk. 1860
- Clitopilus hobsonii var. chilensis Singer 1969
- Clitopilus hobsonii var. cystidiosusT.J. Baroni 2000
- Clitopilus hobsonii (Berk.) P.D. Orton 1960 var. hobsonii
- Clitopilus pleurotelloides (Kühner) Joss. 1941
- Dendrosarcus hobsonii (Berk.) Kuntze 1898
- Hohenbuehelia hobsonii (Berk.) Z.S. Bi 1987
- Octojuga fayodii Konrad & Maubl. 1934
- Octojuga pleurotelloides Kühner 1926
- Octojuga pleurotelloides Kühner & Vandendr. 1937
- Pleurotus hobsonii (Berk.) Sacc. 1887
- Pleurotus pleurotelloides (Kühner) Trotter 1972
Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.[3]
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Bardzo cienki, o średnicy 2–15 mm i kształcie początkowo mniej więcej okrągłym, później nerkowatym lub fasolowatym i klapowanym. Jest spłaszczony, nieco wypukły i bardzo drobno owłosiony lub orzęsiony (widoczne to jest dopiero przez lupę). Powierzchnia gładka, biała[4].
Blaszkowy. Blaszki w liczbie do 20, dość odległe, wąskie i przyrośnięte. Początkowo są białe, później różowawe[4].
Zazwyczaj brak trzonu, jeśli występuje to jest bardzo krótki, silnie zredukowany, ekscentryczny lub boczny, o długości do 1,5 mm i grubości 0,2–0,5 mm, biały i oszroniony[4].
Bardzo cienki, biały, bez zapachu i bez smaku[4].
- Cechy mikroskopowe
Zarodniki o rozmiarach (6,5–) 7,5–8,5 (–10,0) × 5,0–5,5 (–6,0) μm. Kształt elipsoidalny do podłużnego z 6–12 dość wyraźnymi żebrami na powierzchni. Podstawki 4-sterygmowe, o rozmiarach 16–24 × 5–8,5 μm. Strzępki w zewnętrznej warstwie kapelusza są cylindryczne, o grubości 2–4,5 μm. Pigmentu brak[4].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Opisano jego występowanie tylko w niektórych krajach Europy[4]. W Polsce rozprzestrzenienie i częstość występowania nie są znane. W polskim piśmiennictwie naukowym podano 6 jego stanowisk w latach 1991–1997. Więcej i aktualnych stanowisk tego gatunku podają natomiast hobbyści na internetowej stronie Atlasu grzybów Polski[5].
Saprotrof. Siedlisko: lasy liściaste i mieszane, zarośla, nieużytki[3]. Rozwija się na drewnie lub roślinach zielnych, także na żywych i martwych ziołach, trawach, turzycach. Owocniki pojawiają się pojedynczo, lub w małych grupach od maja do listopada[4].
Gatunki podobne[edytuj | edytuj kod]
Jest trudny do odróżnienia od Clitopilus daamsi. Ten jest jeszcze mniejszy (jego kapelusze mają średnicę 2–8 mm), natomiast ma wyraźnie większe zarodniki. W polskim piśmiennictwie naukowym Clitopilus daamsii nie był notowany[3], jego zdjęcia z terenów Polski przytaczają natomiast na internecie hobbyści[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2016-05-05] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2013-10-20] (ang.).
- ↑ a b c Władysław Wojewoda, Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1
- ↑ a b c d e f g Mycobank. Clitopilus hobsonii [online] [dostęp 2016-05-05] (ang.).
- ↑ Atlas grzybów Polski [online] [dostęp 2016-05-05] (ang.).
- ↑ Clitopilus daamsii. Forum Na grzyby [online] [dostęp 2016-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2016-05-06] (ang.).