Clytorhynchus
| Clytorhynchus | |||
| Elliot, 1870[1] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – dzierzbodziób nowokaledoński (C. pachycephaloides), ilustracja autorstwa J.G. Keulemansa z 1870 roku | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj |
Clytorhynchus | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Clytorhynchus pachycephaloides Elliot, 1870 | |||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Gatunki | |||
| |||
Clytorhynchus – rodzaj ptaków z rodziny monarek (Monarchidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Oceanii – na Vanuatu, Nowej Kaledonii, Fidżi, Tonga, Samoa, Wyspach Santa Cruz oraz Wyspach Salomona[4].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała 18–21 cm; masa ciała 24,5–29,2 g[5].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj zdefiniował w 1870 roku amerykański przyrodnik Daniel Giraud Elliot na łamach Proceedings of the Zoological Society of London[1]. Jako gatunek typowy Elliot wyznaczył dzierzbodzioba nowokaledońskiego (C. pachycephaloides).
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Clytorhynchus (Clytorrhynchus): gr. κλυτος klutos „wspaniały”, od κλεω kleō „świętować”; ῥυγχος rhunkhos „dziób”[6].
- Pinarolestes: gr. πιναρος pinaros „brudny”; λῃστης lēistēs „złodziej” (tj. dzierzba), od λῃστευω lēisteuō „kraść”[7]. Typ nomenklatoryczny: Myiolestes vitiensis Hartlaub, 1866.
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Do rodzaju należą następujące gatunki[8]:
- Clytorhynchus hamlini (Mayr, 1931) – dzierzbodziób samotny
- Clytorhynchus nigrogularis (E.L. Layard, 1875) – dzierzbodziób czarnogardły
- Clytorhynchus sanctaecrucis Mayr, 1933 – dzierzbodziób białouchy
- Clytorhynchus pachycephaloides Elliot, 1870 – dzierzbodziób nowokaledoński
- Clytorhynchus vitiensis (Hartlaub, 1866) – dzierzbodziób rdzawoboczny
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wariant pisowni Clytorhynchus Elliot, 1870.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b D.G. Elliot. Descriptions of some new Genera and Species of Birds belonging to the Families Formicariidae, Pachyceplialidae, and Sylviidae. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1870 (2), s. 242, 1870. (ang.).
- ↑ R.B. Sharpe: Catalogue of the Passeriformes, or Perching Birds, in the collection of the British Museum. Cz. 3: Coliomorphæ, containing the families Corvidæ, Paradiseidæ, Oriolidæ, Dicruridæ, and Prionopidæ. Printed by order of the Trustees: London, 1877, s. 271, 293, seria: Catalogue of the Birds in the British Museum. (ang.).
- ↑ R.B. Sharpe. Aves. „The Zoological record”. 20, s. 28, 1885. (ang.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (redaktorzy), Monarchs [online], IOC World Bird List (v13.1) [dostęp 2023-06-28] (ang.).
- ↑ D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette, Monarch Flycatchers (Monarchidae), version 1.0, [w:] S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (redaktorzy), Birds of the World, Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY 2021, Clytorhynchus, DOI: 10.2173/bow.monarc2.01 [dostęp 2023-06-28] (ang.).
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, Clytorhynchus [dostęp 2023-06-28].
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, Pinarolestes [dostęp 2023-06-28].
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko, Rodzina: Monarchidae Bonaparte, 1854 - monarki - Monarchs (wersja: 2022-08-28), [w:] Kompletna lista ptaków świata [online], Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego [dostęp 2023-06-28].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).