Cmentarz mariawicki w Filipowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cmentarz mariawicki w Filipowie
Ilustracja
Ruiny gospodarstwa mariawitów w Filipowie
Państwo

 Polska

Województwo

 podlaskie

Miejscowość

Filipów

Adres

16-424 Filipów

Typ cmentarza

wyznaniowy

Wyznanie

Kościół Starokatolicki Mariawitów w RP

Stan cmentarza

czynny

Data otwarcia

1909

Data ostatniego pochówku

2018

Zarządca

Kościół Starokatolicki Mariawitów w RP

Położenie na mapie gminy Filipów
Mapa konturowa gminy Filipów, w centrum znajduje się punkt z opisem „Cmentarz mariawicki w Filipowie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Cmentarz mariawicki w Filipowie”
Położenie na mapie województwa podlaskiego
Mapa konturowa województwa podlaskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Cmentarz mariawicki w Filipowie”
Położenie na mapie powiatu suwalskiego
Mapa konturowa powiatu suwalskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Cmentarz mariawicki w Filipowie”
Ziemia54°10′24″N 22°37′03″E/54,173333 22,617500

Cmentarz mariawicki w Filipowie – założony na początku XX wieku, cmentarz Kościoła Starokatolickiego Mariawitów położony we wsi Filipów. Cmentarz znajduje się naprzeciw cmentarza rzymskokatolickiego, po prawej stronie drogi Filipów—Bakałarzewo.

Ośrodek mariawicki powstał z inicjatywy wikariusza filipowskiego, ks. Józefa Hrynkiewicza, któremu biskup diecezji sejneńskiej w dekrecie z 26 grudnia 1906 zakomunikował ultimatum dając termin 12 dni na nawrócenie się na rzymskokatolicyzm. Po upływie tego terminu ksiądz nie nawrócił się, został więc wyłączony z Kościoła rzymskokatolickiego. W efekcie założył wspólnotę mariawicką w Filipowie, do której należało już jako zdecydowanych mariawitów około tysiąca osób, składających się głównie z ludności rolniczej. W lutym 1909 dokonano poświęcenia kaplicy mariawickiej (spłonęła ona w 2001). W tym też okresie powstał cmentarz wyznaniowy, jego ulokowanie wiąże się z próbą pogodzenia ustaleń urzędowych i wyznaniowych. Rzymskokatolickie prawo kanoniczne zabraniało chowania innowierców na miejscu poświęconym (ewentualnie tam, gdzie leżą niechrzczone dzieci); administrator w obawie przed zamieszkami proponował utworzenie specjalnego cmentarza dla mariawitów. Cmentarz otoczony jest obecnie już tylko resztkami muru. Od II wojny światowej liczba wyznawców mariawityzmu zaczęła maleć i obecnie w miejscowości mieszka tylko jedna rodzina tego wyznania.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]