Cmentarz prawosławny w Czumowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cmentarz prawosławny w Czumowie
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Miejscowość

Czumów

Typ cmentarza

wyznaniowy

Wyznanie

prawosławne

Stan cmentarza

nieczynny

Powierzchnia cmentarza

0,65 ha

Liczba grobów

ok. 10

Liczba kwater cmentarnych

brak podziału

Data ostatniego pochówku

do 1947

Położenie na mapie gminy wiejskiej Hrubieszów
Mapa konturowa gminy wiejskiej Hrubieszów, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Czumowie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko prawej krawiędzi nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Czumowie”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Czumowie”
Położenie na mapie powiatu hrubieszowskiego
Mapa konturowa powiatu hrubieszowskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Cmentarz prawosławny w Czumowie”
Ziemia50°46′01″N 23°58′33″E/50,766944 23,975833

Cmentarz prawosławny w Czumowienekropolia prawosławna w Czumowie, założona najprawdopodobniej w XIX w. i użytkowana do II wojny światowej.

Historia i opis[edytuj | edytuj kod]

Filialna cerkiew w Czumowie została wzniesiona w XVIII w. z fundacji Stanisława Kurdwanowskiego, na potrzeby zdecydowanej większości mieszkańców wsi – wyznawców katolicyzmu w obrządku bizantyjskim. W 1875 ludność ta przeszła na prawosławie, świątynia funkcjonowała nadal po zmianie wyznania[1]. Cmentarz powstał w sąsiedztwie świątyni i był użytkowany do końca II wojny światowej[2], gdy ludność ukraińską wyznania prawosławnego wywieziono z Czumowa (w większości do ZSRR, pojedyncze osoby – w ramach Akcji „Wisła”)[3]. Po tym czasie został zdewastowany[2].

Na początku lat 90. XX wieku na cmentarzu znajdowało się dziesięć kamiennych nagrobków zachowanych w całości lub częściowo. Wszystkie miały postać postumentów, na których pierwotnie znajdowały się krzyże prawosławne, które po 1947 zostały strącone na ziemię. Na nagrobkach widniały inskrypcje cerkiewnosłowiańskie. Znaczna część cmentarza zarośnięta była drzewami owocowymi i gęstymi krzewami, była też wykorzystywana jako pastwisko[2]. W 2015 tylko jeden nagrobek zachował się w całości. W tym samym roku cmentarz został odnowiony przez wolontariuszy z Towarzystwa dla Natury i Człowieka[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. E. Niedźwiedź, J. Niedźwiedź, J. Kalisz, J. Panasiewicz, Dzieje..., s. 69.
  2. a b c D. Kawałko, Cmentarze..., s. 71.
  3. E. Niedźwiedź, J. Niedźwiedź, J. Kalisz, J. Panasiewicz, Dzieje..., s. 70.
  4. Ratują nagrobki na cmentarzach przy granicy z Ukrainą [online], DziennikWschodni.pl [dostęp 2016-04-10].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • D. Kawałko, Cmentarze województwa zamojskiego, Państwowa Służba Ochrony Zabytków, Zamość 1994.
  • E. Niedźwiedź, J. Niedźwiedź, J. Kalisz, J. Panasiewicz, Dzieje miejscowości gminy Hrubieszów powiat hrubieszowski, Muzeum im. ks. Stanisława Staszica w Hrubieszowie, Hrubieszów-Zamość 2010, ISBN 978-83-89616-24-1