Cokornik
| Eospalax | |||
| G.M. Allen, 1940[1] | |||
.jpg) Przedstawiciel rodzaju – E. baileyi | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj |
cokornik | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Siphneus fontanieri Milne-Edwards, 1867 | |||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Gatunki | |||
| |||
Cokornik[4] (Eospalax) – rodzaj ssaków z podrodziny cokorów (Myospalacinae) w obrębie rodziny ślepcowatych (Spalacidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Chińskiej Republice Ludowej[5][6].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 149–245 mm, długość ogona 29–69 mm; masa ciała 150–563 g; samce są większe i cięższe od samic[7][8].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj zdefiniował w 1940 roku amerykański zoolog Glover Morrill Allen na łamach Natural History of Central Asia[1]. Na gatunek typowy Allen wyznaczył (oryginalne oznaczenie) cokornika tybetańskiego (E. fontanierii).
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Eospalax: gr. εως eōs lub ηως ēōs „świt, wschód”[9]; rodzaj Spalax Güldenstädt, 1770 (ślepiec)[1].
- Zokor: rodzima nazwa dla ślepca z gór Ałtaj[10]. Gatunek typowy: Siphneus fontanierii A. Milne-Edwards, 1867.
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki[11][8][5][4]:
- Eospalax fontanierii (Milne-Edwards, 1867) – cokornik tybetański
- Eospalax cansus (Lyon, 1907)
- Eospalax rufescens (J.A. Allen, 1909)
- Eospalax baileyi O. Thomas, 1911
- Eospalax rothschildi O. Thomas, 1911 – cokornik górski
- Eospalax smithii O. Thomas, 1911 – cokornik syczuański
- Eospalax muliensis Zhang Tao, Chen Zhongzheng, & Shi Peng, 2022
Opisano również gatunki wymarłe:
- Eospalax lingtaiensis Liu Liping, Zheng Shaohua, Cui Ning & Wang Lihua, 2014[12] (Chińska Republika Ludowa; pliocen/plejstocen)
- Eospalax simplicidens Liu Liping, Zheng Shaohua, Cui Ning & Wang Lihua, 2014[13] (Chińska Republika Ludowa; pliocen/plejstocen)
- Eospalax youngianus (Kretzoi, 1961)[14] (Chińska Republika Ludowa; plejstocen).
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c G.M. Allen. The mammals of China and Mongolia. Part 2. „Natural History of Central Asia”. 11 (2), s. 916, 921, 1940. (ang.).
- ↑ G.M. Allen. The mammals of China and Mongolia. Part 1. „Natural History of Central Asia”. 11 (1), s. vii, 1938. (ang.).
- ↑ J.R. Ellerman: The families and genera of living rodents. Cz. 2. London: British Museum, 1941, s. 541, 546. (ang.).
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 231. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 326. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Eospalax. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-11-17].
- ↑ R. Norris: Family Spalacidae (Muroid Mole-rats). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 132–134. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
- ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 211. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ Edmund C. Jaeger, Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 83, OCLC 637083062 (ang.).
- ↑ Zokor. Merriam-Webster. [dostęp 2020-11-19]. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-09-30]. (ang.).
- ↑ Liu i in. 2014 ↓, s. 441.
- ↑ Liu i in. 2014 ↓, s. 440.
- ↑ M. Kretzoi. Zwei Myospalaciden aus Nordchina. „Vertebrata Hungarica”. 3, s. 127, 1961. (niem.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- L.-p. Liu, S.-h. Zheng, N. Cui & L.-h. Wang / 刘丽萍, 郑绍华, 崔宁 & 王李花. Rootless myospalacines from Upper Pliocene to Lower Pleistocene of Wenwanggou section, Lingtai, Gansu / 记甘肃灵台晚上新世-早更新世地层中的无根鼢鼠. „古脊椎动物学报 / Vertebrata PalAsiatica”. 52 (4), s. 440–466, 2014. (ang. • chiń.).