Curtiss CR
 Curtiss CR i Bert Acosta, 1921 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Curtiss |
| Typ |
wyścigowy |
| Konstrukcja |
półskorupowa |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu | |
| Liczba egz. |
4 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
1 × Curtiss D-12 5PL |
| Moc |
450 KM |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
6,9 m |
| Długość |
7,52 m |
| Wysokość |
3,27 m |
| Powierzchnia nośna |
15,6 m² |
| Masa | |
| Własna |
961 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
312 km/h |
| Pułap |
6706 m |
| Zasięg |
452 km |
| Dane operacyjne | |
Curtiss CR – samolot wyścigowy, zaprojektowany w 1921 roku dla US Navy przez firmę Curtiss. Był to konwencjonalny jednomiejscowy dwupłatowiec o konstrukcji półskorupowej, z jednokomorowymi skrzydłami równej długości, połączonymi rozpórkami w kształcie litery „N”, przy czym górne skrzydło było przesunięte do przodu względem dolnego. Dwie podobne wersje samolotu, CR-1 i CR-2, które zostały ostatecznie przebudowane na wodnosamoloty, jako CR-3 w 1923 roku i CR-4 w 1924 roku. Zmodyfikowana wersja samolotu została zaprojektowana dla potrzeb United States Army Air Service i została nazwana R-6. Ostatnie dwa samoloty miały ulepszoną aerodynamikę i zewnętrzne chłodnice.
Historia operacyjna[edytuj | edytuj kod]
Curtissy CR miały udaną karierę wyścigową. Ich pierwszym ważnym sukcesem było wygranie w 1921 roku wyścigu o trofeum Pulitzera, kiedy pilotowany przez Berta Acostę CR-1 zajął pierwsze miejsce, z prawie dwuminutową przewagą nad drugim miejscem i średnią prędkością 283,49 km/h. W następnym roku samolot ten został przebudowany na wersję CR-2, a ponadto do wyścigu dołączył jeszcze jeden CR-2 i dwa R-6, pilotowane przez pilotów armii. Curtissy R-6 zajęły pierwsze dwa miejsca, a CR-2 dwa kolejne. Wyścig wygrał por. Russell Maughan (śr. prędkość 330,172 km/h), a drugie miejsce zajął por. Lester Maitland (318,936 km/h). W ten sposób Maughan pobił każdy rekord prędkości lotu na zamkniętym torze, do 200 km. Trzecie i czwarte miejsce zajęły dwa CR-2, pilotowane przez por. Harolda Browa (śr. prędkość 310,667 km/h) i mł. por. Ala Williamsa (śr. prędkość 301,527 km/h).
Armia użyła R-6 do pobicia światowego rekordu prędkości lotu, kiedy to 18 października 1922 r. gen. Billy Mitchell osiągnął na nim prędkość 359,72 km/h. W marcu następnego roku por. Maughan na R-6 podniósł poprzeczkę do 380,74 km/h. W 1923 roku R-6 wydłużono skrzydła i w ten sposób powstał prototyp myśliwca PW-8 o nazwie XPW-8.
W 1923 roku samoloty CR-2 wyposażono w pływaki, aby mogły wystartować w Trofeum Schneidera, i przemianowano na CR-3. Samoloty zajęły pierwsze i drugie miejsce, pilotowane przez Davida Rittenhouse'a (śr. prędkość 285,457 km/h) i Rutledge'a Irvina (śr. prędkość 278,97 km/h). Po tym sukcesie jeden z samolotów zmodyfikowano w celu próby pobicia światowego rekordu prędkości dla wodnosamolotów. Po modyfikacji samolot nazwano CR-4. W 1924 roku samolot pobił ów rekord, uzyskując prędkość 302,557 km/h.
Dane techniczne[edytuj | edytuj kod]
Dane z:Curtiss Aircraft, 1907–1947[1]
Charakterystyki ogólne
- Załoga: 1
- Długość: 7,52 m
- Wysokość: 3,27 m
- Rozpiętość skrzydeł: 6,9 m
- Powierzchnia nośna: 15,6 m²
- Masa własna: 961 kg
- Masa całkowita: 1178 kg
- Napęd: 1 × Curtiss D-12 5PL o mocy 450 KM
Osiągi
- Prędkość maksymalna: 312 km/h
- Zasięg: 452 km
- Pułap: 6706 m
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Bowers 1979 ↓, s. 230.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Peter M. Bowers: Curtiss Aircraft, 1907–1947. London: Putnam & Company Ltd., 1979. ISBN 0-370-10029-8. (ang.).
- Michael J.H. Taylor: Jane's Encyclopedia of Aviation. London: Studio Editions, 1989, s. 796. (ang.).
- World Aircraft Information Files. London: Bright Star Publishing, s. File 891, Sheet 45. (ang.).