Czarnostrząb rdzawy

Czarnostrząb rdzawy
	Buteogallus meridionalis
	(Latham, 1790)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	szponiaste
Rodzina	jastrzębiowate
Podrodzina	jastrzębie
Plemię	Accipitrini
Rodzaj	Buteogallus
Gatunek	czarnostrząb rdzawy
Synonimy
	Falco meridionalis Latham, 1790; Heterospizias meridionalis (Latham, 1790); Heterospizias meridionalis australis Swann, 1921;
	Falco meridionalis Latham, 1790; Heterospizias meridionalis (Latham, 1790); Heterospizias meridionalis australis Swann, 1921;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Czarnostrząb rdzawy^[5] (Buteogallus meridionalis) – gatunek dużego ptaka z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae), zamieszkujący Amerykę Centralną i Południową. Nie wyróżnia się podgatunków^[2]^[6]. Nie jest zagrożony.

Wygląd: Długość ciała 46–61 cm. Długie skrzydła i krótki ogon. Spód jednolicie rudy, z delikatnymi ciemnymi prążkami. Odcień grzbietu szarawy, w locie kontrastuje z brązową głową i skrzydłami z czarną tylną krawędzią. Ogon czarny z białym zakończeniem i taką samą przepaską pośrodku. Młode brązowawe w płowe plamki.

Zasięg, środowisko: Ameryka Centralna i Południowa – od zachodniej Panamy na zachód od Andów do północno-zachodniego Peru, a na wschód od Andów – do północnej Argentyny^[2]. Pospolity na terenach otwartych (np. sawannach), uprawnych, czasami wzdłuż wybrzeży morskich; także na obrzeżach lasów czy wzdłuż dróg^[7]. Występuje do wysokości 1400 m n.p.m.^[4]

Ekologia i zachowanie: W skład pożywienia tego ptaka wchodzą: małe ssaki, ptaki, węże, jaszczurki, żaby, ropuchy, węgorze, kraby czy duże owady^[7]. Mało płochliwy; poluje z zasiadki, często krąży. Nieraz poluje grupowo, korzystając z pożarów sawanny lub robót polowych; chwyta wypłoszone z kryjówek zwierzęta.; Gniazdo to duża platforma z patyków, w środku wyłożona trawą lub porostami. Jest ono umieszczone na samotnym drzewie na sawannie, dużym drzewie na skraju lasu lub u podstawy liści dużej palmy. W zniesieniu 1–2 jaja, są one białe z nielicznymi czerwonawobrązowymi i brązowymi plamkami. Okres inkubacji w gniazdach zbadanych w Argentynie wynosił 35–36 dni, a czas do opierzenia się młodych 48–55 dni od wyklucia^[7].

Status: Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje czarnostrzębia rdzawego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. W 2019 roku organizacja Partners in Flight szacowała, że liczebność światowej populacji mieści się w przedziale 5–50 milionów dorosłych osobników, a jej trend jest stabilny^[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Buteogallus meridionalis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b ^c Savanna Hawk (Buteogallus meridionalis). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-17)]. (ang.).
↑ ^a ^b D. Lepage: Savanna Hawk Buteogallus meridionalis. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2023-02-02]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Buteogallus meridionalis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Accipitrini Vigors, 1824 (Wersja: 2019-03-24). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-13].
↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Hoatzin, New World vultures, Secretarybird, raptors. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-13]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Species account: Savanna Hawk Buteogallus meridionalis. Global Raptor Information Network, 2023. [dostęp 2023-02-02]. (ang.).

Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2000. ISBN 83-7073-059-0.

Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).