Czerwone Brygady – Walcząca Partia Komunistyczna
Czerwone Brygady Walcząca Partia Komunistyczna (wł. Brigate Rosse – Partito Comunista Combattente, BR-PCC) – włoska organizacja terrorystyczna.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Organizacja powstała w wyniku rozłamu w Czerwonych Brygadach w październiku 1981 roku. Czerwone Brygady Walcząca Partia Komunistyczna były największą formacją powstałą na bazie pierwotnego ugrupowania[1]. Frakcja znana była ze skutecznych ataków na cele amerykańskie we Włoszech[1]. Ostatni atak przeprowadzony przez organizację miał miejsce w 1988 roku[1].
W 1985 roku grupę opuściła część działaczy, którzy założyli organizację Czerwone Brygady – Unia Bojowników Komunistycznych[1].
Liderami grupy byli Antonio Savasta, Mario Moretti i Barbara „Sara“ Balzerani[1].
Najważniejsze ataki przeprowadzone przez grupę[edytuj | edytuj kod]
- 17 grudnia 1981 roku terroryści porwali Jamesa Doziera, wysokiego rangą oficera NATO. Wojskowy został uwolniony przez włoską policję w styczniu 1982 roku[1].
- 15 lutego 1984 roku bojownicy zabili amerykańskiego dyplomatę Leamona Hunta[1].
- 14 lutego 1987 roku bojówkarze zabili w Rzymie dwóch policjantów, którzy nakryli ich w trakcie kradzieży[1].
- 16 kwietnia 1988 roku terroryści zabili włoskiego senatora[1].
Liczebność[edytuj | edytuj kod]
W chwili sformowania liczyły 93 członków[1].
Relacje z innymi grupami terrorystycznymi[edytuj | edytuj kod]
Rywalizowały z innymi odłamami Czerwonych Brygad (Czerwone Brygady – Partia Partyzancka i Czerwone Brygady – Kolumna Walter Alasia). Niemniej jednak nie atakowała ich członków w fizyczny sposób[1].
Ideologia[edytuj | edytuj kod]
Odwoływały się do leninizmu. Ich celem było zaprowadzenie we Włoszech dyktatury proletariatu i wyprowadzenie Włoch z NATO[1].