Czubajeczka różowobrązowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Czubajeczka różowobrązowa
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

pieczarkowate

Rodzaj

czubajeczka

Gatunek

czubajeczka różowobrązowa

Nazwa systematyczna
Lepiota pseudolilacea Huijsman
Bull. mens. Soc. linn. Soc. Bot. Lyon 16: 183 (1947)

Czubajeczka różowobrązowa (Lepiota pseudolilacea Huijsman) – gatunek grzybów z rodziny pieczarkowatych (Agaricaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Lepiota, Agaricaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Synonimy:

  • Lepiota pseudohelveola Kühner ex Hora 1960
  • Lepiota pseudohelveola Kühner 1936
  • Lepiota pseudohelveola var. sabulosa Bon 1987
  • Lepiotula pseudolilacea (Huijsman) Wasser 1976[2].

Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r. dla synonimu Lepiota pseudohelveola[3].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Kapelusz

Średnica 2,5–5 cm, początkowo stożkowaty, potem wypukły, na koniec spłaszczony, z wyraźnym garbkiem. Na środku ciemnobrązowy z nieco nastroszonymi łuskami, poza tym pokryty jasnobrązowymi łuskami o różowym odcieniu, na białawym tle[4].

Blaszki

Wolne, średnio gęste, białe[4].

Trzon

Wysokość 4–6 cm, walcowaty, nieco zakrzywiony i pogrubiony u podstawy, poniżej pierścienia pokryty małymi łuskami[4].

Miąższ

Białawy z lekkim zapachem i posmakiem cynamonu[4].

Cechy mikroskopowe

Zarodniki elipsoidalne do cylindrycznych, 6–10 × 4–5 µm, dekstrynoidalne. Cheilocystydy maczugowate, wrzecionowate lub cylindryczne, czasami z główkowatym wierzchołkiem[5].

Gatunki podobne

Czubajeczka liliowa (Lepiota lilacea) odróżnia się m.in. owocowym zapachem, czubajeczka cuchnąca ma zapach nieprzyjemny, nieco czosnkowy[4].

Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]

Gatunek notowany głównie w Europie, poza nią podano nieliczne stanowiska w Ameryce Północnej i Południowej, Azji i na Nowej Zelandii[6]. W Polsce W. Wojewoda w 2003 r. przytoczył 2 stanowiska z uwagą, że częstość występowania i stopień zagrożenia nie są znane[3]. W późniejszych latach podano wiele nowych stanowisk[7].

Naziemny grzyb saprotroficzny występujący w lasach liściastych[3].

Jest grzybem silnie trującym[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Index Fungorum [online] [dostęp 2023-04-26] (ang.).
  2. Species Fungorum [online] [dostęp 2023-04-26] (ang.).
  3. a b c Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
  4. a b c d e f Lepiota pseudohelveola [online], fichas mycologicas [dostęp 2023-04-26] (hiszp.).
  5. Lepiota pseudolilacea Huijsman 1947 [online], myko.cz [dostęp 2023-04-26] (cz.).
  6. Występowanie Lepiota pseudolilacea na świecie (mapa) [online] [dostęp 2023-04-26].
  7. Grzyby makroskopijne Polski w literaturze mikologicznej [online], grzyby.pl [dostęp 2023-04-26].