Przejdź do zawartości

DAC 112 E

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
DAC 112 E
Ilustracja
Dwa trolejbusy na placu Uniwersyteckim w Bukareszcie
Dane ogólne
Producent

Autobuzul

Premiera

1975

Lata produkcji

1975–1980

Miejsce produkcji

 Rumunia, Bukareszt

Dane techniczne
Typy nadwozia

Wysokopodłogowy trolejbus klasy MAXI

Układ drzwi

2-2-2

Liczba drzwi

3

Moc silników

115 kW
135 kW

Długość

11680 mm
11835 mm

Szerokość

2500 mm

Wysokość

3035 mm

Masa własna

9950 kg

Masa całkowita

16100 kg

Rozstaw osi

5650 mm

Prędkość maksymalna

60 km/h

Wnętrze
Liczba miejsc ogółem

102

Liczba miejsc siedzących

26
36

Informacje dodatkowe
ABS

brak

ASR

brak

EBS

brak

ESP

brak

Klimatyzacja

brak

DAC 112 E – rumuński trolejbus produkowany w latach 1975–1980 jako elektryczna wersja autobusu Roman 112 UD na licencji niemieckiego MAN-a 890 UO. Nazwa składa się z:

  • DAC = Diesel Auto Camion
  • 112 = Numer serii pojazdów
  • E = Trolejbus

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W 1975 roku rozpoczęto produkcję w fabryce Uzina Autobuzul Bucuresti (późniejszy Rocar) w Bukareszcie trójdrzwiowego trolejbusu klasy MAXI typu DAC 112 E. Prototyp, który był przez miesiąc testowany bez pasażerów w Bukareszcie trafił później do Konstancy, gdzie tam otrzymał numer 324. Serię produkowano w dużych ilościach aż do 1980 roku, którą można było zobaczyć w wielu rumuńskich sieciach trolejbusowych. Były to Braszów, Bukareszt, Kluż-Napoca, Konstanca oraz Timișoara. We wszystkich pięciu miastach zastąpiły starsze i mniejsze dwudrzwiowe trolejbusy TV 2 E (produkowane w latach 1958–1969) i TV 20 E (produkowane w latach 1970–1976) tego samego producenta.

Pojazdy solowe DAC 112 E (nie wyprodukowano wozów przegubowych) – bazują na produkowanym również od 1975 roku autobusie DAC 112 UD producenta Roman z Braszowa. Były to pojazdy licencyjne wywodzące się od niemieckich autobusów Metrobus od MAN-a.

Rok produkcji Braszów[1] Bukareszt[2] Kluż-Napoca (od 1976 roku) Konstanca[3] Timișoara
1975 36 (numery taborowe 5001-5036)
1976 12 (numery taborowe 1-12) 81 (numery taborowe 5037-5117) 39 (numery taborowe 1-39)
1977 30 (numery taborowe 30-42) 50 (numery taborowe 5118-5167) 20 (numery taborowe 40-59)
1978 30 (numery taborowe 43-72) 80 (numery taborowe 5168-5247) 18 (numery taborowe 60-77)
1979 25 (numery taborowe 73-97) 73 (numery taborowe 5248-5320) 12 (numery taborowe 78-89)
1980 16 (numery taborowe 97-113) 18 (numery taborowe 90-107)
ogólnie 113 329 78 (numery taborowe 324-401) 107

Wycofywanie z eksploatacji

[edytuj | edytuj kod]

Już po kilku latach eksploatacji rozpoczęto wycofywanie z eksploatacji trolejbusów tego typu. Na przykład w Timișoarze wycofano tego typu pojazdy w latach 1981–1990. W 1989 roku w stolicy Rumunii było tylko jedenaście sztuk eksploatowanych spośród 320 sztuk. Ostatnie sztuki, które kursowały na liniach 87 i 97 wycofano w listopadzie 1991 roku. Jeden z trolejbusów został przerobiony na trolejbus ciężarowy do wewnętrznego transportu. Cztery pojazdy z Bukaresztu i sześć pojazdów z Konstancy zostały sprzedane w 1985 roku do nowo otwartej sieci trolejbusów w Jassach, gdzie otrzymały numery od 601-610. Jeden pozostały został sprzedany do otwartej w 1983 roku sieci w Sybinie, gdzie został jako pojazd sieci trakcyjnej, który służył do 1997 roku lub do 1998 roku. Pomimo dużej ilości wyprodukowanych sztuk tego typu trolejbusu nie został żaden zachowany jako pojazd historyczny.

Literatura

[edytuj | edytuj kod]
  • Harák Martin: Autobusy a trolejbusy východního bloku, Praga 2014, strony 184-187.

Źródła internetowe

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. TRANSIRA • View topic – Istoria transportului public din Brasov [online], www.transira.ro [dostęp 2020-03-07].
  2. Man And Cat Web Page [online], web.archive.org, 31 grudnia 2007 [dostęp 2020-03-07] [zarchiwizowane z adresu 2007-12-31].
  3. DAC-112E ROMANIA – Roster [online], transphoto.org [dostęp 2020-03-07].