Daniel Ozmo
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Język | |
| Dziedzina sztuki |
malarstwo |
| Epoka |
realizm poetycki |
| Ważne dzieła | |
|
Autoportret (1937) | |
Daniel Ozmo (ur. 14 marca 1912 w Olovie, zm. 1942 w Jasenovacu[1]) – bośniacki i jugosłowiański malarz i grafik, pochodzenia żydowskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodził z ubogiej rodziny żydowskiej, był jednym z ośmiorga dzieci Chaima Ozmo i Lenki[1]. Dzieciństwo i młodość spędził w Sarajewie, gdzie uczył się w gimnazjum[1]. W latach 1930-1934 kształcił się w Szkole Sztuk Pięknych w Belgradzie, w klasie Ljuby Ivanovicia[1]. Po powrocie do Sarajewa przez dwa lata pozostawał bez pracy, dopiero w 1936 otrzymał posadę nauczyciela rysunku w I męskim gimnazjum. Zwolniony we wrześniu 1937 jako podejrzany o prowadzenie działalności komunistycznej[1]. Do końca życia pozostał bez stałego zajęcia. Należał do grona założycieli grupy artystycznej Mladost, w latach 1939-1940 związany z grupą Collegium Artisticum. W latach 1935-1941 kilkakrotnie wystawiał swoje prace w Sarajewie, współpracując z Ismetem Mujezinoviciem i Vojo Dimitrijeviciem[1]. W 1941 został aresztowany i osadzony w obozie w Jasenovacu, a w 1942 rozstrzelany.
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
W latach 1934-1942 Ozmo tworzył obrazy olejne i akwarele, zajmował się także grafiką i rzeźbą. Niewielka część jego dorobku artystycznego przetrwała okres wojny, głównie obrazy olejne. Malował w stylu realizmu poetyckiego, dokumentując życie robotników, którym towarzyszył w pracy[1]. W 1937 namalował Autoportret, uznawany za jedno z najciekawszych osiągnięć artystycznych sztuki jugosłowiańskiej okresu międzywojennego[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ognjen Vukelić, Daniel Ozmo [online], jevrejskadigitalnabiblioteka.rs, 2020 [dostęp 2023-06-16] (serb.).