Dariusz Dziadosz
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
19 czerwca 1993 |
| Odznaczenia | |
| |
Dariusz Antoni Dziadosz (ur. 26 listopada 1968 r.[1] w Lidzbarku Warmińskim[1]) – polski duchowny rzymskokatolicki, profesor nauk teologicznych w dyscyplinie nauki biblijne[2], kierownik Katedry Egzegezy Ksiąg Historycznych, Prorockich i Sapiencjalnych, w ramach Sekcji Nauk Biblijnych w Instytucie Nauk Teologicznych Wydziału Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II[3], wykładowca przedmiotów biblijnych w Instytucie Teologicznym w Przemyślu oraz Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu[4].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Po ukończeniu szkoły podstawowej i Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Kopernika w Krośnie nad Wisłokiem, w 1987 roku wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu. 19 czerwca 1993 r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk ks. abp. Józefa Michalika[1]. Podstawowe studia filozoficzno-teologiczne uwieńczył tytułem magistra teologii uzyskanym na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim na podstawie pracy ze Starego Testamentu pod tytułem: Człowiek stworzony na obraz Boży, napisanej pod kierownictwem ks. prof. dr. hab. Stanisława Potockiego[5]. W latach 1993-1995 pracował w charakterze wikariusza w parafii Rymanów w archidiecezji przemyskiej. W latach 1995-2002 odbył specjalistyczne studia biblijne w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie, gdzie 30 kwietnia 2002 r. obronił pracę doktorską pt. Gli oracoli divini in 1Sam 8 - 2Re 25. Redazione e teologia nella storia deuteronomistica dei re, otrzymując stopień naukowy doktora nauk biblijnych. Po powrocie do Polski pracował przez rok jako wikariusz w parafii Strachocina, koło Sanoka. Od 2003 r. jest wykładowcą Starego Testamentu na Wydziale Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego oraz w Wyższych Seminariach Duchownych w Lublinie i Przemyślu. W Metropolitarnym Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu od roku 2003 pełnił funkcję prefekta i wychowawcy alumnów, natomiast w latach 2007-2017 pełnił tam obowiązki rektora. 13 marca 2007 r. habilitował się na KUL-u na podstawie oceny dorobku naukowego i pracy zatytułowanej Monarcha odrzucony przez Boga i lud. Proces redakcji biblijnych tradycji o Saulu[1][4].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (2023)[6].
Publikacje książkowe[edytuj | edytuj kod]
- 2002: Gli oracoli divini in 1Sam 8–2Re 25. Redazione e teologia nella storia deuteronomistica dei re
- 2006: Monarcha odrzucony przez Boga i lud. Proces redakcji biblijnych tradycji o Saulu[4]
- 2011: Tak było na początku… Izrael opowiada swoje dzieje. Literacka i teologiczna analiza wiodących tradycji Księgi Rodzaju
- 2019: Księga Sędziów. Rozdziały 1-5. Wstęp – Przekład z oryginału – Komentarz[7]
- 2019: Księga Sędziów. Rozdziały 6-12. Wstęp – Przekład z oryginału – Komentarz[8]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Ks. dr hab. Dariusz Dziadosz. www.kul.pl. [dostęp 2019-09-07].
- ↑ Nominacja profesorska dla ks. dra hab. Dariusza Dziadosza, prof. KUL [online], www.kul.pl [dostęp 2023-09-18] (pol.).
- ↑ Pracownicy - [online], e.kul.pl [dostęp 2020-09-02].
- ↑ a b c Dr hab. Dariusz Dziadosz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2019-09-07].
- ↑ Ks. dr hab. Dariusz Dziadosz [online], www.kul.pl [dostęp 2020-10-01] (pol.).
- ↑ M.P. z 2023 r. poz. 1289
- ↑ Księga Sędziów. ST VII (cz. I) Rozdziały 1-5: Edycja Świętego Pawła [online], www.edycja.pl [dostęp 2020-10-01] (pol.).
- ↑ Księga Sędziów ST VII (cz.2) Rozdziały 6-12: Edycja Świętego Pawła [online], www.edycja.pl [dostęp 2020-10-01] (pol.).