Dawny dom redutowo-weselny w Łodzi
nr rej. A-356 z 8 grudnia 1994 r.[1] | |
Widok współczesny (2015) | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Adres |
ul. Wólczańska 5 |
Styl architektoniczny | |
Architekt | |
Kondygnacje |
2 |
Rozpoczęcie budowy | |
Pierwszy właściciel | |
Kolejni właściciele |
Związek Zawodowy Pracowników Państwowych, Teatr Lalek Arlekin |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego | |
Położenie na mapie Łodzi | |
51°46′23,53″N 19°27′02,88″E/51,773203 19,450800 |
Dawny dom redutowo-weselny – kamienica znajdująca się przy ulicy Wólczańskiej 5 w Łodzi.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Narożną działkę przy ulicy Wólczańskiej 5 u zbiegu z ulicą 1 Maja (d. Pasaż Szulca) w 1902 roku, od Abrama Glezera, nabyli Moszek Offenbach z żoną Blimą i rozpoczęli według projektu architekta Gustawa Landau-Gutentegera budowę domu o funkcjach mieszkalno-użytkowych.
Po wojnie użytkownikiem budynku był najpierw Związek Zawodowy Pracowników Państwowych (pracownicy magistraccy) – obiekt pełnił funkcję domu kultury tego związku. Tu mieścił się pierwszy w Łodzi klub literacki "Przełom". Obecnie ma tu siedzibę Teatr Lalek Arlekin.
Architektura
[edytuj | edytuj kod]Pierwsi właściciele kamienicy urządzili w niej reprezentacyjne sale redutowo-weselne. W następnym roku do nowo wzniesionego budynku dodano od zachodu dwukondygnacyjną galerię. Tak powstał dom dwukondygnacyjny, na planie prostokąta, z cegły, tynkowany, podpiwniczony, z tremplem. Jest to bardzo cenny i czysty stylowo obiekt secesyjny.
Okna prostokątne, na parterze zamknięte odcinkowo, a na piętrze łukiem pełnym. Dwa szerokie okna na piętrze trójdzielne, z bogata dekoracja roślinną w nadprożach, z kartuszem. Nad wejściem ornamentyka roślinna. W szczytach łuków okiennych i fryzie dekoracje roślinne. Elewacje na cokole, z wydatnym gzymsem wieńczącym. Elewacja północna i wschodnia pokryte delikatnym boniowaniem, wykonanym w tynku.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo łódzkie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 48 [dostęp 2011-08-31] .