Dayanita Singh

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Dayanita Singh (ur. 18 marca 1961 w Nowym Delhi) – indyjska fotografka.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiowała komunikację wizualną w National Institute of Design w Ahmedabadzie, a później fotografię dokumentalną w International Center of Photography w Nowym Jorku[1][2]. Karierę rozpoczęła jako fotoreporterka. Przeszła na emeryturę pod koniec lat 90. XX wieku[3].

Opublikowała czternaście książek[1]. Jej późniejsze prace to seria mobilnych muzeów, które pozwalają na nieskończoną edycję, sekwencjonowanie, archiwizację i wyświetlanie jej zdjęć. Przedstawiają fotografie jako połączone ze sobą zbiory prac, pełne zarówno poetyckich, jak i narracyjnych możliwości. Stworzyła wiele „obiektów książkowych” – dzieł będących jednocześnie książkami, obiektami artystycznymi, wystawami i katalogami[4][5].

Jej prace pokazywane były m.in. w Hayward Gallery w Londynie (2013)[6]. Museum für Moderne Kunst we Frankfurcie (2014), Art Institute of Chicago (2014)[5] i Kiran Nadar Museum of Art w Nowym Delhi (2016)[7].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Box 507, Spontaneous, New Delhi
  • Box of Shedding, Spontaneous, New Delhi
  • BV Box, Spontaneous, New Delhi
  • Pothi Box, Spontaneous, New Delhi
  • Kochi Box, Spontaneous, New Delhi
  • Museum of Chance Book Object
  • File Room Book Object

Książki wydawane przez Singh[edytuj | edytuj kod]

  • Zakir Hussain, Himalaya, 1986[8]
  • Myself Mona Ahmed, Scalo, 2001[9]
  • Privacy, Steidl, 2004[10]
  • Go Away Closer, Steidl, 2006
  • Sent a Letter, Steidl, 2008
  • Blue Book, Steidl, 2009
  • Dream Villa, Steidl, 2010
  • House of Love, Radius & Peabody Museum 2011[11]
  • File Room, Steidl, 2013
  • Museum of Chance, Steidl, 2015
  • Museum Bhavan, Steidl, 2017
  • Zakir Hussain Maquette, Steidl, 2019[12]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Theresa Malone, Interview by Theresa Malone, Dayanita Singh's best photograph – a sulking schoolgirl, „The Guardian”, 10 października 2013, ISSN 0261-3077 [dostęp 2023-06-14] (ang.).
  2. ↑ Singh, Dayanita (2003). Privacy. Schmitz, Britta, 1963–, Staatliche Museen zu Berlin—Preussischer Kulturbesitz. (First ed.). [Berlin]. ISBN 3-88243-962-9. OCLC 53708947
  3. ↑ 東京都写真美術館 [online], 東京都写真美術館 [dostęp 2023-06-14] (jap.).
  4. ↑ Artists [online], Frith Street Gallery [dostęp 2023-06-14] (ang.).
  5. ↑ a b Dayanita Singh [online], The Art Institute of Chicago, 1 marca 2014 [dostęp 2023-06-14] (ang.).
  6. ↑ How Close is Closer: the Work of Dayanita Singh. Ruth Rosengarten [online], web.archive.org, 8 grudnia 2015 [dostęp 2023-06-14] [zarchiwizowane z adresu 2015-12-08].
  7. ↑ Dayanita Singh, Conversation Chambers| Museum Bhavan [online].
  8. ↑ ZAKIR HUSSAIN – Dayanita Singh [online] [dostęp 2023-04-04] (ang.).
  9. ↑ MYSELF MONA AHMED – Dayanita Singh [online] [dostęp 2023-04-04] (ang.).
  10. ↑ Dayanita Singh, Privacy (Sealed copy), Steidl, 2004 | Bookshop Le Plac'Art Photo [online], Le Plac'Art Photo [dostęp 2023-04-04] (ang.).
  11. ↑ Dayanita Singh: House of Love | Exhibitions | MutualArt [online], www.naturemorte.com [dostęp 2023-04-04] (ang.).
  12. ↑ Zakir Hussain Maquette - Dayanita Singh [online], Steidl Verlag [dostęp 2023-04-04] (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Dayanita_Singh&oldid=70605882”