Detonator

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Detonator:

  1. ładunek pobudzający – materiał wybuchowy umieszczony między spłonką a właściwym materiałem kruszącym miny lub pocisku. Materiały wybuchowe użyte do budowy detonatora muszą się charakteryzować dużą mocą i podwyższoną podatnością na detonację (trotyl prasowany, tetryl, heksogen lub pentryt).
  2. czynnik mechaniczny albo chemiczny powodujący wybuch materii eksplodującej[1]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. s. 86.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Marian Laprus [red.]: Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979.
  • Mieczysław Piskorz: Detonator. W: Encyklopedia techniki wojskowej. Wydawnictwo MON, 1978, s. 130.