Dgħajsa
Dgħajsa (wymawiane dajsa w języku maltańskim; brak jest polskiego odpowiednika tej nazwy, stąd przyjęło się wymawiać ją po maltańsku) – tradycyjna taksówka wodna na Malcie. Konstrukcja dgħajsy, podobnie jak innej tradycyjnej łodzi maltańskiej - luzzu, pochodzi prawdopodobnie z czasów fenickich, jakkolwiek była modernizowana w przeciągu wieków, zwłaszcza w czasie brytyjskich rządów na Malcie.
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
Słowo dgħajsa oznacza w języku maltańskim łódź (każdą), stąd znana jest ona również jako dgħajsa tal-pass (łódź pasażerska), aby odróżnić je od innych łodzi. Liczba mnoga od dgħajsa (w języku maltańskim) jest dgħajjes.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Łodzie dgħajsa były wykorzystywane głównie na obszarze Wielkiego Portu (ang. Grand Harbour) do przewozu pasażerów (stąd nazwa dgħajsa tal-pass) i małego bagażu ze statków na nadbrzeże. Były napędzane przez jednego człowieka, stojącego twarzą do przodu łodzi, i używającego dwu wioseł. Wysokie elementy dziobu i rufy wydają się być ozdobne, lecz są one przydatne przy sterowaniu łodzią, oraz przy wsiadaniu i wysiadaniu pasażerów. Symbole dekoracyjne różnią się na poszczególnych łodziach, w zależności od inwencji właściciela[1].
Dgħajsa nazwana St. Angelo, zbudowana między rokiem 1950 a 1952 na zlecenie Royal Navy, była używana do przewożenia ówczesnej księżniczki Elżbiety, podczas jednej z wizyt na Malcie, z jej okrętu do fortu Saint Angelo. Łódź ta została odnowiona w 2004 roku i jest wciąż używana do przewozu turystów[2]. Do lat 70. XX w. było zarejestrowanych na Malcie około tysiąca łodzi dgħajsa[3].
Obecnie łodzie dgħajsa nie są już wykorzystywane jako taksówki wodne. Do dziś przetrwało jedynie około 12 oryginalnych łodzi; używane są jako atrakcje turystyczne. Niektóre z nich zostały zaopatrzone w silniki. Tak mała liczba zachowanych egzemplarzy jest rezultatem wysokich kosztów utrzymania oraz faktu, że jest bardzo niewielu wykwalifikowanych szkutników, potrafiących budować te łodzie[4]. Koperattiva tal-Barklori jest spółką właścicieli łodzi, którzy starają się zachować tych kilka pozostałych dgħajsa. Najstarsza z nich - Palomba, zbudowana ponad 150 lat temu, została odrestaurowana w 2014 roku[5].
Bardziej nowoczesna wersja dgħajsa, znana jako Dgħajsa tal-Midalji jest używana, na równi z innymi tradycyjnymi łodziami maltańskimi, w regatach wioślarskich. Regaty odbywają się 31 marca oraz 8 września każdego roku w Wielkim Porcie[6]. Dwie maltańskie dgħajsa brały udział w Great River Race (na Tamizie) w 2012 roku[7][8].
Dgħajsa jest jednym z symboli Malty. Widniała ona w jej herbie w latach 1975-1988.
Odniesienia kulturowe[edytuj | edytuj kod]
Cyril Tawney (brytyjski autor piosenek marynistycznych) napisał "The Ballad of Sammy's Bar" (Ballada o barze Sammy'ego), w której ostatni wers każdej zwrotki odnosi się do łodzi dgħajsa: "Call away the di-so". Tawney załączył następującą notkę wyjaśniającą: "Dgħajsa jest maltańską gondolą używaną przez marynarzy do przepływania zatok, zamiast obchodzić je dookoła. Na Malcie są one legalnym środkiem transportu dla marynarzy powracających z lądu na pokład, jeśli spóźnią się na łódź okrętową. W Wielkiej Brytanii jest niedopuszczalne używanie czegokolwiek innego do powrotu na pokład, niż łódź okrętowa."[9]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Luzzu, czasami mylona z łodzią dgħajsa
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Maltese Dghajsa named 'Wilson Pickett'. [dostęp 2016-06-13]. (ang.).
- ↑ History. [dostęp 2016-06-13]. (ang.).
- ↑ Ancient & Scarce Water Taxis. [dostęp 2016-06-13]. (ang.).
- ↑ Baqa’ biss madwar 12-il dgħajsa tal-pass. 2014-08-31. [dostęp 2016-06-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-29)]. (malt.).
- ↑ Oldest 'dgħajsa' to be used for commemoration of Manuel Dimech's exile. 2014-09-01. [dostęp 2016-06-13]. (ang.).
- ↑ Boats used in Regatta. 2010-09-09. [dostęp 2016-06-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-03)]. (ang.).
- ↑ Think you saw a flotilla at the jubilee? Just you wait. 2012-08-26. [dostęp 2016-06-13]. (ang.).
- ↑ Dghajsas on the Thames. 2012-09-17. [dostęp 2016-06-13]. (ang.).
- ↑ Modern Folk Ballads; wybrane fragmenty przez Charles Causley. Londyn: Studio Vista, 1966; strony 43-44